Dołączył: 2012-04-01 Miasto: Poznań Liczba postów: 463 23 lutego 2013, 23:36 Dziewczyny nie potrafię poradzić sobie po rozstaniu z facetem w którym zakochana byłam na zabój. Związek trwał blisko 3 lata, przetrwał moją depresję oraz 20kg nadwagi, które zrzuciłam razem z Vitalią. Gdy odchodził zapewniał, że nadal mnie kocha, jednak z powodów, którymi nie mogę się podzielić nie możemy być razem. Mam jednak wrażenie, że z jakiegoś powodu mnie nienawidzi i to również bardzo mnie boli. Biorę psychotropy, środki uspokajające i nadal czuję tą bezsilność i stratę mężczyzny, który był dla mnie całym życiem. Ledwo powsrzymuje się, żeby nie pisać, nie dzwonić, nie iść tam - bo wiem, że to nie ma sensu, ale tak strasznie tęsknię. Najgorsze są poranki, gdy trzeba zacząc nowy dzień bez Niego. Jutro mijają dwa tygodnie od rozstania. Kiedyś będę musiała znowu zacząć żyć, wychodzić no i przede wszystkim odstawić leki. Boję się wpędzić w kolejną depresję (chociaż w sumie już mam znowu zdiagnozowane stany depresyjne), ale nie czuję się na siłach, żeby już normalnie któraś z Was przeżyła podobną traumę i może mi podpowiedzieć po jakim czasie sytuacja zaczyna się stabilizować, kiedy dobre rady typu "wyjdź do ludzi", "zacznij myśleć o sobie" zaczynają być wprowadzane w życie? Dodatkowo czuję się odpowiedzialna za każdy zły moment związku. Ciągle myślę, że jestem (już nie mówiąc o tym, że byłam!) za gruba, nieatrakcyjna, nudna i do tego mam kompleksy, że może i w łóżku nie dostawał tego co oczekiwał? Nigdy nie chciałam Go ranić, ale może swoją postawą zakompleksionej grubaski to robiłam? Dołączył: 2008-07-31 Miasto: Katowice Liczba postów: 1868 23 lutego 2013, 23:42 ja jestem świeżo co po rozstaniu, byliśmy 5 lat... Nie wiem co mogę poradzić? To była nasz wspólna decyzja, a i tak cały dzień zapłakałam, niestety dla nas nie było innego wyjścia, więc zrobiliśmy to co zrobiliśmy. No lekko nie ma, ale czas leczy rany, musisz wziąć się w garść, pamiętaj, że jest milion innych facetów na świecie, którego na pewno pokochasz i będziesz szczęśliwa!!! Głowa do góry, nie poddawaj się :* Dołączył: 2006-04-22 Miasto: Ny Liczba postów: 3494 23 lutego 2013, 23:47 nie potrafię sobie wyobrazić powodu, dlaczego nie można być z kimś, którego się kochajeśli chodzi o rozstanie... ja nigdy się nie pogodziłam z rozstaniem z miłością mojego życia;) chociaż po jakimś czasie ból zelżał, a ja zaczęłam się spotykać z innymi facetami... Dołączył: 2008-05-20 Miasto: Leshoto Liczba postów: 2191 23 lutego 2013, 23:54 Prawdą jest,ze czas leczy też kiedyś płakałam,ba... wyłam z musisz to przejść! Wiem,ze to trudne,do tego ta leki i trzymaj się dzielnie! Dołączył: 2013-01-30 Miasto: Liczba postów: 973 23 lutego 2013, 23:55 mazsz duze szczescie ze potrafisz tak kochac. On niech zalujez Zycze nowej milosci Dołączył: 2011-01-14 Miasto: Kraków Liczba postów: 2047 24 lutego 2013, 00:14 Najgorsze co możesz zrobić to obwiniać się lub szukać jakiejś miłości "na otarcie łez". Na złamane serce nie ma cudownego lekarstwa, to jest jak żałoba - każdy przeżywa ją inaczej i dochodzi do siebie w innym czasie. Jedyne co możesz zrobić to postarać się zając czymś, co sprawia ci przyjemność. Rozmowy z ludźmi też są ważne - może poszukaj jakiejś bratniej duszy w internecie, której mogłabyć anonimowo się pożalić. Zamiast uzależniającyh psychotropów lepsza byłaby rozmowa z psychologiem. Dołączył: 2010-09-27 Miasto: Brussel Liczba postów: 13067 24 lutego 2013, 00:18 nie bierz zadnych prochow Dołączył: 2012-04-01 Miasto: Poznań Liczba postów: 463 24 lutego 2013, 00:37 Psycholog jest, psychoropy na depresje i myśli samobójcze niezbędne - niestety. Dołączył: 2012-05-14 Miasto: Warszawa Liczba postów: 2240 24 lutego 2013, 12:48 Kurcze, to rzeczywiście grubo. Powiem Ci coś, co dla mnie przy rozstaniu (ale wróciliśmy do siebie, to było jakieś 3 lata temu) posieszyło, przeczytałam to w gazecie. Na pół roku bycia razem przypada 1 tydzień smutku, bólu po rozstaniu. Czyli zakładając, że jednak to pełne 3 lata, to mamy 6 tygodni, zostały Ci jeszcze mnie by to było pocieszające, ja sobie odliczałam to w ten sposób. A czy on w ogóle się nie odzywa? Wybacz, że jednak o tym wposmnę, ale dlatego się rozstaliście? Wiesz, jeśli to przez Twoją zdradę, to ja się mu nie dziwię...Trzymaj się Malutka:* Dołączył: 2012-04-01 Miasto: Poznań Liczba postów: 463 24 lutego 2013, 17:08 Mycella:Nie było zdrady, ani braku miłości. On ma pewne problemy o których mówić nie mogę i jak to ujął "wcześniej czy później pewnie by się skończyło cierpieniem, a im później, tym większym", nawet jego rodzice powiedzieli, że ma mnie zostawić i "dać dziewczynie ułożyć sobie szczęśliwe życie", więc w pewien sposób zakończenie związku było również okazaniem mi miłości. Nie odzywa się ani słowem, studiujemy ten sam kierunek, na szczęście w tym roku był wybór specjalizacji i nie powinniśmy się na uczelni wyobrażam sobie życia sama bez Niego, a z kimś innym to już w ogóle... Nawet nie potrafię nazwać Go swoim "byłym".
WitajcieNadmienie, że jestem tym typem człowieka, który zawsze potrafił i pomagał innym lecz nigdy nie potrafił pomóc sam sobie.2 dni temu zerwała ze mną moja ukochana po ponad 11 miesiącach związku (za pare dni wybiła by nam rocznica).Zdaje sobie sprawę, ze jest to z mojej winy przez co cały cza
Jak pozbierać się po rozstaniu? Odpowiedzi na to pytanie szuka wiele kobiet, które właśnie przechodzą przez ten niezwykle trudny i bolesny okres. To, jak długo będziemy tkwić w dołku po zakończeniu relacji, zależy przede wszystkim od ciebie! Poznaj 8 sprawdzonych rad, które pomogą przetrwać ci ten ciężki czas!Rozstanie z partnerem jest ogromnym ciosem. Nie zapominaj jednak, że czas leczy rany! Nabierz dystansu i idź dalej. Wbrew pozorom, rozstanie to idealny moment, by poświęcić trochę czasu samej sobie!Jak pozbierać się po rozstaniu? Poznaj nasze radyKiedy dochodzi do rozstania, mamy wrażenie, że całe nasze dotychczasowe życie właśnie legło w gruzach. Zwątpienie w miłość, a do tego paraliżujący strach przed samotnością sprawiają, że tracimy chęci i nadzieje na lepsze jutro. Nie zapominaj, że z każdej porażki da się podnieść! Poznaj 8 sposobów, które pomogą ci przetrwać ten ciężki okres!1. Daj sobie czas Nie da się ukryć, że rozstanie to bardzo bolesne przeżycie. Ból, łzy i rozpacz są więc zupełnie naturalnym czynnikiem. Musisz jednak uwierzyć, że nic nie trwa wiecznie, a ta udręka w końcu się skończy. Pozwól sobie na wyzbycie się wszystkich negatywnych samotne wieczory po rozstaniu, należą tylko i wyłącznie do ciebie. Skup się na sobie i swoich myślach. Staraj się to wszystko ułożyć w głowie i wyciągnąć racjonalne wnioski. 2. Spotkaj się z przyjaciółmi Gdy już minie kilka dni od rozstania, zacznij wychodzić i spotykać się w gronie zaufanych osób. Spędzanie czasu wyłącznie w czterech ścianach wbrew pozorom wcale nie sprawi, że poczujesz się lepiej. Nie chodzi tu wyłącznie o huczne imprezy i długie godziny spędzone przy barze. Na początku możesz spędzać czas w mniejszym gronie znajomych, robiąc to, co najbardziej lubisz. 3. Pozbądź się jego rzeczyTkwiłaś w związku z mężczyzną, który dbał tylko i wyłącznie o siebie? Jeśli zastanawiasz się jak pozbierać się po rozstaniu z narcyzem, my znamy na to sposób! Elementy garderoby, wspólne zdjęcia i pamiątki schowaj do pudełka lub po prostu A może nowe hobby?Jak pozbierać się po rozstaniu? Odnalezienie nowej pasji może być świetnym lekarstwem. Nie ulega wątpliwości, że od teraz będziesz miała dużo więcej czasu dla siebie. Skup się więc na własnym rozwoju, jednocześnie czerpiąc z tego ostatni czas półki uginały się od nieprzeczytanych książek, ale najzwyczajniej w świecie brakowało ci czasu na to, by po nie sięgnąć? Idealnie się składa! Teraz będziesz miała go mnóstwo, by nadrobić ulubioną literaturę. 5. Nie rozpamiętuj przeszłościJak pozbierać się po rozstaniu, gdy wiele wspomnień wciąż kołacze się w twojej głowie? Wasza ulubiona restauracja za rogiem, wspólne zdjęcia i ulubiona piosenka z pewnością w tym nie pomagają. Zrób wszystko, co w twojej mocy, aby się na tym nie możesz schować, numer usunąć, a miejsca, w których się pojawialiście, omijać szerokim łukiem. To wszystko sprawi, że będzie ci znacznie łatwiej zapomnieć o nieudanym Bądź dla siebie cierpliwaWyrozumiałość dla samej siebie to podstawa w przypadku tak trudnego doświadczenia. Naucz się żyć sama ze sobą i ciesz się z tego. Bycie singielką nie jest powodem do wstydu! Wręcz przeciwnie. Świadczy o tym, jak silną i zaradną kobietą jesteś. 7. Czas na metamorfozę!Nie od dziś wiadomo, że nawet niewielka zmiana w naszym wyglądzie przekłada się na świetne samopoczucie. Jeśli jesteś blondynką tylko dlatego, że ex wolał ten kolor włosów, nawet się nie zastanawiaj i zmień kolor na taki, który tobie odpowiada! Rób wszystko, na co masz ochotę. To przecież twój Popracuj nad pewnością siebieOkres po zakończeniu związku wykorzystaj przede wszystkim na dogłębne poznanie własnego charakteru i mocnych stron osobowości. Bardzo często rozstanie rujnuje doszczętnie poczucie własnej wartości. Zacznij ją odbudowywać. Zapisz się na interesujące warsztaty lub szkolenia. Rób wszystko, co sprawia ci przyjemność i daje ci ZDJĘCIA: @bethlairdJeśli Twoją pasją jest czytanie, czas po rozstaniu jest perfecyjny, by sięgnąć po ulubioną lekturę! @kchance8Pamiętaj, że rozstanie to nie koniec świata, a ty nie zostałaś zupełnie sama. Masz przecież wspaniałych przyjaciół i rodzinę, na których zawsze możesz liczyć. @vegasphotogOdnalezienie sposobu na to, jak pozbierać się po rozstaniu może być naprawdę proste. Skup się na sobie i rób rzeczy, na które w związku nigdy nie miałaś czasu! ZOBACZ TEŻ:Przepowiednia na 2019 dla par. Kogo czeka rozstanie, a kogo WIELKA miłość?Jak poradzić sobie z rozstaniem po długim związku? Porady psychologaRozstanie z chłopakiem, jak sobie z nim poradzić?Sny, które świadczą o tym, że rozstanie jest BLISKORobisz te rzeczy? Uważaj, rozstanie jest nieuniknione
Gaba. Piszesz o tym, że jesteś kilka lat po rozstaniu i w dużym cierpieniu fizyczno-emocjonalno-psychicznym. Bóle, które odczuwasz, możesz złagodzić poprzez rozmowę z psychoterapeutą, o tym co się wydarzyło w twoim życiu. Czego w nim nie ma, a co jest.
Witajcie, pewnie tematów takich jak ten było miliony, ale wydaje mi się, że moja historia jest dosyć wyjątkowa. Zanim poznałam mojego byłego, w moim życiu nie działo się dobrze. Moje dzieciństwo było naznaczone przykrymi zdarzeniami i od dawna juz nie mam żadnego kontaktu z moim ojcem (dla własnego dobra). Niedługo przed tym, jak pojawił się w moim życiu chłopak, próbowałam popełnić samobójstwo i spędziłam pewien czas w szpitalu. Po tym wszystkim jakoś wróciłam do życia. Stwierdziłam, że być może jednak czeka mnie coś dobrego i warto się cieszyć każdym dniem. Teraz widzę, że najgorsze, co mogło mi się przytrafić to właśnie ten związek. Oczywiście, nie wpadłam od razu w ramiona pierwszemu lepszemu chłopakowi, który zwrócił na mnie uwagę. Z moim byłym spędziłam sporo czasu na rozmowach i wspólnym spędzeniu czasu jako przyjaciele zanim zgodziłam się na to, by z nim być. Wydawał mi się w wtedy dobrym, właściwym facetem. I, niestety, potraktowałam to trochę jak początek, czy znak, jakiegoś lepszego życia. Nasz związek trwał prawie 4 lata. Poznałam całą jego rodzinę, on poznał wszystkie moje sekrety, a mimo to zaakceptował wszystko i starał się mi pomagać. Byliśmy bratnimi duszami. Gorzej zaczęło się, gdy wyjechałam na studia do innego miasta. Starałam się, byśmy mogli widywać się tak często, jak to tylko możliwe, lecz zdaję sobie sprawę, że nie było to dla nas łatwe. Mimo to wciąż byliśmy ze sobą i wydawało mi się, że jest między nami nawet lepiej i naprawdę uwierzyłam w to, że weźmiemy ślub i załozymy rodzinę. Niestety on z dnia na dzień napisał mi, że nie widzi już w tym dalej sensu. Po głębszej rozmowie (tak naprawdę wymuszonej przeze mnie) dowiedziałam się, że dla niego najważniejsza jest kariera i pieniądze, natomiast o zakładaniu rodziny w ogóle nie mysli i stały związek stał się dla niego ciężarem. Był to dla mnie ogromny szok, ponieważ nieraz zapewniał mnie, że zawsze będziemy razem i nie miałam pojęcia, że w rzeczywistości takie są jego priorytety. Nie wiem, co mam teraz zrobić. Jest mi niesamowicie ciężko i bywają chwilę, ze wydaje mi się, że nic mnie już w życiu dobrego nie spotka. Wyrzuciłam wszystkie zdjęcia, kontakty, przedmioty związane z moim byłym oraz zerwałam kontakty ze wszystkimi wspólnymi znajomymi, włączając w to pożegnanie z jego rodzicami, z którym niesamowicie się zżyłam. Czuję się tak, jakbym wyrzuciła prawie całe swoje życie, ale wydaje mi się, że nie mam wyboru, bo inaczej ciągle będę o nim myśleć i o tym, jakie wspólne życie moglibysmy mieć. Liczę po prostu na jakieś porady, może ktoś miał podobną sytuację i udało mu się jakoś to przetrwać.
Śledzenie byłych w sieci. Wyniki najnowszych badań wprawiają niektórych w osłupienie - aż 59. proc przebadanych, którzy zadeklarowali śledzenie eks, twierdzi, że robi to po to, by dowiedzieć się, czy ich były partner już sobie kogoś znalazł. 28 proc. przyznało się nawet, że zalogowało się z ciekawości na jego konto
Rozstanie z chłopakiem, rozstanie z dziewczyną czy inną ukochaną osobą to trudne doświadczenia. Pojawia się tęsknota za dawnym status quo, za pięknymi wspomnieniami i wspólnie spędzonymi chwilami. Jak przetrwać rozstanie? Jak szybko zapomnieć o osobie, którą darzy się uczuciem miłości? Takie pytania zadają osoby, które zostały porzucone i czują się głęboko zranione i niekochane. Rozstanie boli, jednak warto pamiętać, że każde rany, prędzej czy później, się goją. Co zrobić, by jak najszybciej zapomnieć o nieszczęśliwej i nieodwzajemnionej miłości bądź stracie? Jak przeżyć rozstanie z partnerem? spis treści 1. Istota rozstania Emocje towarzyszące rozstaniu 2. Etapy rozstania Lęk przed samotnością 3. Rady dla osób po rozstaniu 4. Rozstanie i co dalej? rozwiń 1. Istota rozstania Każde rozstanie jest trudnym doświadczeniem. Czy to koniec młodzieńczej fascynacji, czy zawód na przyjacielu, czy rozwód małżonków, czy śmierć kogoś bliskiego, rozstanie niesie ze sobą mieszankę emocji: bólu, rozczarowania, przygnębienia i poczucia skrzywdzenia z jednoczesną tęsknotą, pragnieniem spotkania i obawami przed samotnością. Zobacz film: "Jak zerwać z partnerem?" Po rozłące czasem trudno uwierzyć, że świat może jeszcze pozytywnie zaskoczyć, ale rozstanie to nie tragedia. Rozstanie na pewno oznacza kryzys, ale jego konstruktywne przedefiniowanie może być doświadczeniem budującym i pozwala odkryć w sobie nowe pokłady energii. Rozstanie wiąże się z szeregiem negatywnych emocji. Człowiek traci ochotę do jakiegokolwiek działania, serce rozdziera ból, odczuwa się bezradność, smutek, rozczarowanie, przygnębienie, upokorzenie, poczucie niższości i trudno uwierzyć, że przyszłość może jeszcze być szczęśliwa i radosna. Mimo chwilowych kłótni czy awantur, podczas których wykrzykiwaliście sobie wzajemne pretensje i groźby o odejściu, żadne z was nie wierzyło do końca, że któraś ze stron odważy się na aż tak radykalne rozwiązanie konfliktu. Emocje towarzyszące rozstaniu Kiedy jednak partner zatrzaskuje drzwi za sobą, pojawia się szok, a potem naiwna nadzieja w jego powrót i sielankowe życie. Bez względu na powód rozstania, staż związku, bliskość relacji, bez względu na to, kto odszedł, a kto został porzucony, zawsze pojawiają się łzy i konieczność przedefiniowania dotychczasowego życia. Szczególnie traumatycznym doświadczeniem jest rozwód małżonków. Nie tylko cierpi para, która się rozstaje, ale także dzieci, które niejednokrotnie obwiniają się za kryzys rodzinny i nie potrafią zrozumieć, dlaczego rodzice przestali się kochać. Rekomendowane przez naszych ekspertów Jeżeli ty zainicjowałeś rozstanie, na pewno jest ci trochę łatwiej, bo mogłeś psychicznie przygotować się do zmiany i zaakceptować uczucia, jakie pojawiają się w sytuacji rozłąki. Kiedy jednak jesteś osobą porzucaną, trudno pogodzić się z faktem życia w pojedynkę. Pojawia się poczucie winy i bezwartościowości: „Może za mało się starałam? Może nie byłam atrakcyjna seksualnie? Może za mało zarabiałem albo nie byłem dość przedsiębiorczy?”. Inni obawiają się samotności i konieczności sprostania wszystkim obowiązkom samemu. Zastanawiają się, z czego będą żyć, z czego opłacą rachunki, jak wychowają dzieci. 2. Etapy rozstania Psychiczne zmaganie się z rozłąką to proces, który trwa od roku do około dwóch lat. Każdy indywidualnie przeżywa czas rozstania, ale można wyodrębnić 7 etapów radzenia sobie po rozstaniu. Szok – niedowierzanie, że dotychczasowy związek to już przeszłość. Pojawia się tendencja do analizowania relacji. To faza bólu, łez, poczucia skrzywdzenia, nieprzespanych nocy, apatii i unikania bliskich z obawy przed ich reakcją. Człowiek uruchamia szereg mechanizmów obronnych, które służą samooszukiwaniu i karmią złudnymi nadziejami na powrót partnera. Chronią również przed poczuciem „utopionych kosztów” i nierozsądnego inwestowania w związek, który okazał się pomyłką. Najważniejsze na tym etapie jest wsparcie i troska bliskich oraz przyjaciół. Wyparcie – mechanizm obronny, polegający na zaprzeczaniu faktom. Porzucenie przez partnera to sytuacja trudna do zaakceptowania, zatem mózg generuje szereg reakcji, np. jednostka popada w stupor albo tworzy iluzje, które pozwalają negować przykrą rzeczywistość. Na krótką metę mechanizm wyparcia może być pomocny, jednak w perspektywie długofalowej karmienie siebie złudnymi nadziejami przysparza więcej cierpień niż pożytku, wydłużając proces zdrowienia po rozstaniu. Złość – chęć zemsty, udowadnianie win partnerowi i czynienie z niego potwora. Pragnienie uświadomienia mu, jaką stratę odniósł, rozstając się z tobą. Następuje dewaluacja związku i zaprzeczanie jakiemukolwiek znaczeniu partnera. Osoba skrzywdzona poszukuje wad eks-małżonka, dokonując racjonalizacji własnej sytuacji życiowej. Utrata poczucia własnej wartości – spadek samooceny, obwinianie się za rozpad związku i poczucie wstydu przed bliskimi. Tendencja do samobiczowania się i rozmyślania: „Jestem beznadziejna/y. Nikt mnie nie chce. Może gdybym schudła, to zostałby ze mną?” albo „Jestem za mało męski. Znalazła sobie innego, bo nie byłem dość dobry dla niej”. Akceptacja rozstania – najdłuższy i najbardziej bolesny etap dochodzenia do równowagi życiowej. Stopniowe rozumienie rozłąki i odnajdywanie sensu rozstania. Człowiek zaczyna wierzyć w ponowne szczęście i zapominać o doznanej krzywdzie. Odbudowa – powolne gojenie ran i uczenie się życia z bagażem doświadczeń po nieudanym związku. Jednostka nie zadręcza się już bezustannymi pytaniami: „Dlaczego?” i zaczyna planować swoje nowe życie. Etap odbudowy to miejsce na marzenia, nadzieje i perspektywy nowego życia bez partnera. Zrozumienie i współczucie – możliwość decentracji, przyjęcia perspektywy drugiej strony i przebaczenia. Decyzja o odejściu nie jest łatwa – potrzeba dużo odwagi, by rozstać się z osobą, która kocha i potrzebuje bliskości. Może pojawić się poczucie winy, ale trwanie w związku, który od dawna nie satysfakcjonuje albo jest toksyczny tylko przedłuża cierpienie, więc może warto docenić, że były partner przerwał destrukcyjną relację. Zrozumienie motywów działania partnera umożliwia niejednokrotnie przyjacielskie kontakty w przyszłości, które są szczególnie ważne w przypadku, gdy para miała ze sobą dzieci. Lęk przed samotnością Rozwód czy rozstanie to niewątpliwie jedno z najbardziej stresujących doświadczeń w życiu człowieka. Po okresie melancholii, bólu i cierpienia, pojawia się z czasem wiara w możliwość rozpoczęcia wszystkiego od początku. Wszystko powoli zaczyna nabierać kolorów. Niekiedy przeraża widmo samotności, ale szukanie pocieszenia w kolejnym związku to nie najlepsze rozwiązanie. Trzeba dać sobie czas. Nie warto krzywdzić kogoś, traktując go jako lekarstwo na nieudany związek i fundować sobie nowe rozczarowania. Trauma rozwodu zwykle trwa długo i nie warto pchać się na oślep w ramiona przypadkowego partnera, by zagłuszyć smutek i żal. Po zakończeniu procesu psychicznego rozstawania się z partnerem warto otworzyć się na nowe znajomości, wyzbyć się strachu przed odrzuceniem, być odważnym i szczerym. Nie przenosić lęków i pomyłek z poprzedniego związku. Uwierzyć w miłość i bezinteresowność nowego partnera. Zaangażować się, zaufać, a przede wszystkim mieć świadomość swojej wartości i możliwości. Można skorzystać np. z portali społecznościowych albo serwisów randkowych. Każdy człowiek jest niepowtarzalny i piękny. Każdy zasługuje na szczęście. 3. Rady dla osób po rozstaniu Pozwól sobie na odczuwanie przykrych emocji. Jeśli będziesz je dusić w sobie, one pozostaną z tobą na długi czas. Jeśli masz ochotę płakać – płacz. Jeśli chcesz krzyczeć – krzycz. Przeżywasz rozstanie, więc masz prawo się czuć skrzywdzony i oszukany i nie ma nic w tym złego. Następnie poszukaj wsparcia potrzebnego do pogodzenia się z rozstaniem z dziewczyną lub chłopakiem. Zadzwoń do przyjaciół, znajomych, rodziny. Poproś ich o pocieszenie i rady. Wyrzuć z siebie gniew i smutek. Kiedy już wyrzuciłeś z siebie złe emocje, czas zdać sobie sprawę, że stary związek to przeszłość, mimo licznych nadziei, jakie z nim wiązałeś. Nie idealizuj swojego partnera i tego, co was łączyło. Skoro nastąpiło rozstanie, coś musiało być nie w porządku. Spróbuj na kartce wypisać listę wad swojego partnera. Pamiętasz, jak cię drażniło to, że nie zmywał po sobie naczyń? Wyrzuć lub oddaj komuś wszystkie rzeczy, które ci przypominają byłego partnera. Związek się skończył, więc ich już nie potrzebujesz. Nie zapomnij o starych zdjęciach i numerze telefonu. Po zerwaniu najprawdopodobniej masz więcej czasu wolnego. Zamiast wykorzystywać go na wspominanie byłego partnera, zajmij się czymś, co sprawia ci radość. Być może to czas na nowe hobby, naukę języka obcego, spotkania z dawno niewidzianymi znajomymi, podróż w ciekawe miejsce. Korzystaj z życia. Te czynności podpowiedzą ci, jak zapomnieć o byłej dziewczynie lub chłopaku i poznać wiele nowych osób, wśród których możesz poznać przyszłego partnera. 4. Rozstanie i co dalej? Skoro masz dużo wolnego czasu po rozstaniu, to może warto zapisać się na siłownię, pójść na basen czy pojeździć na rowerze? Aktywność fizyczna poprawia humor, ponieważ podnosi poziom endorfin. Sport poprawi twój wygląd i wzmocni poczucie pewności siebie. Nadszedł także czas na umawianie się na randki. Na początku będziesz trochę obawiać się kolejnego zranienia, ale musisz zaryzykować. Każdy nowy związek wiąże się z takim ryzykiem, co nie oznacza, że musi on skończyć się nieszczęśliwie. Wyżej opisane rady, jak przeżyć rozstanie z partnerem, pomogą pogodzić się z bolesną rozłąką. Ból ten zapewne jest wielki, jednak należy pamiętać, że prędzej czy później minie. Zobacz także: Nie warto kontemplować w sobie żalu po rozstaniu się z partnerem. Choć zawód na bliskiej osobie jest wielki, a ból w sercu pozostaje na długo, to nie wolno rozpamiętywać bolesnych chwil. Staraj się zapamiętać z waszego związku tylko te najlepsze chwile i nie kumulować w sobie negatywnych emocji, bo rodzą one tylko zgorzknienie i smutek. Czasem rozstanie z partnerem jest najlepszym wyjściem z sytuacji, kiedy nie możecie dojść ze sobą do porozumienia i ciągle się kłócicie. Spróbuj otworzyć się na innych ludzi. Z czasem ból ustanie, a ty bez obaw będziesz zdolny do zadzierzgnięcia nowej znajomości. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy
. jak poradzić sobie po rozstaniu forum
