Leszcz jest rybą dość płochliwą. Wystarczy spłoszyć jedną sztukę, aby pożegnać się z całym stadem. Dlatego do wody podchodzi się niezmiernie ostrożnie, stąpając lekko i bezszelestnie, uważając przy tym, aby cień nie padał na wodę, zwłaszcza przy połowach wczesnym rankiem lub wieczorem, gdy ryba przebywa w pobliżu brzegu.
W Bałtyku występuje wiele gatunków ryb. Wiele z nich jemy na co dzień, lecz wartych spróbowania jest znacznie więcej. Ryby bałtyckie niestety ciężko kupić w marketach. Nawet popularny łosoś najczęściej pochodzi z hodowli norweskich, choć nasz bałtycki jest o wiele smaczniejszy. Jeśli zależy nam na rybie prosto z kutra, to należy wstać wcześnie rano i udać się na przystań rybacką. Tam dostaniemy świeżą rybę, którą na miejscu wypatroszą nam rybacy. Potem wystarczy ją doprawić, wrzucić na patelnię lub na grilla i rozkoszować się morską ucztą. Podczas pobytu nad Bałtykiem polecamy rybną do zapoznania się z rybami bałtyckimi i także innymi, które oferowane są w miejscowych smażalniach i występujące w wodach Bałtyku:Śledź bałtycki (18-24 cm). Mięso miękkie, tłuste, wyrazisty smak, dość we wschodniej części Morza Bałtyckiego. Śledź bałtycki jest skarlałą formą śledzia oceanicznego, jest przy tym od niego znacznie mniej tłusty. Doskonale smakuje z pataleni, a także (16 cm). Mięso ścisłe, soczyste, o dość wyrazistym tłuszczu w mięsie tej ryby to tylko 12%, jest źródłem różnych witamin i mikroelementów.. Szprot jest to mała ryba z rodziny śledziowatych. Wyglądem przypomina młodego śledzia. Cechą szczególną tej ryby jest szorstka krawędź brzucha. Ciało szprota pokryte jest srebrnymi łuskami, które są niebieskawe na (30-90 cm). Mięso białe, soczyste, delikatne, o łagodnym, słodkawym smaku, mało długość ciała dorsza żyjącego w Bałtyku wynosi od 30 cm do 70 cm. Dorsz bałtycki występuje w rejonach od Cieśnin Duńskich do Zatoki Botnickiej. Dorsz wytrzymuje różny stopień zasolenia wody. Jednak istnieją obszary w Bałtyku, na przykład Zatoka Botnicka, w których z powodu niskiego zasolenia dorsz nie występuje. Młode dorsze występują w płytkich, przybrzeżnych wodach, a osobniki dorosłe przebywają na otwartym morzu. Najczęściej dorsz przebywa na głębokości 220 metrów, ale czasem schodzi nawet na głębokość 600 (60-100 cm). Mięso suche, o łagodnym w Oceanie Atlantyckim i w morzach przyległych (Morze Śródziemne, Północne, Bałtyckie i Czarne). U nas belony można spotkać w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku oraz otwartym morzu. belona ma ciało bardzo mocno wydłużone w kształcie strzały, okrągłe w przekroju. Linia boczna wyraźna przebiegająca wzdłuż brzucha, głowa podłużna z paszczą w kształcie dziobu wyposażoną w rzędy zębów. Jej grzbiet jest ciemnoniebieski, bądź ciemnozielony, boki srebrne, bardzo lśniące, brzuch zdecydowanie biały z żółtym połyskiem. Belona to typowy drapieżnik polujący blisko powierzchni wody na ławice cierników, śledzi i szprotów oraz drobne zwierzęta (płastuga) (25-30 cm). Mięso białe, soczyste, o łagodnym to ryba bałtycka, która w ciągu dnia jest zakopana w piachy, a żeruje intensywnie po zmroku. Flądry odżywiają się najczęściej ikrą ryb, małżami i owadami. Flądry charakteryzują się asymetryczną budową ciała. Dorosłe ryby bardzo dużo czasu przebywają na dnie morza. Poruszają się na lewym boku, a ich prawe oko jest przemieszczone na lewą stronę (90-100 cm). Mięso białe, delikatny głównie w polskiej części Bałtyku. Ciało tej ryby jest prawie koliste. Ubarwienie ciała jest zależne od podłoża. Turbot osiąga różne rozmiary, zależnie od warunków środowiskowych. W Bałtyku znajdują się okazy, które dorastają nawet do około 50 cm długości. Metrowy turbot osiąga wagę nawet do 18 kg. Populacja bałtycka jest dojrzała już w trzecim roku życia. Turboty zjadają głównie małe cm). Mięso białe, delikatne, tłuste, łatwo odchodzące od nielicznych kształtem przypimina śledzia, zazwyczaj jest nieco mniej smukła. Głowa mała, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Łuski większe niż u łososiowatych, linia boczna pełna. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka. Boki i brzuch białe lub srebrzyście (40-70 cm). Należy do najszlachetniejszych ryb o bardzo delikatnym smaku. Jej mięso jest białe, chude, jędrne, łatwo oddziela się od do 70 cm długości i maksymalnie 3 kg masy. Charakteryzuje się płaskim, owalnym kształtem ciała z oczami po tej samej stronie tułowia. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się tuż za głową i sięga nasady ogona. Strona grzbietowa szarobrązowa do czerwonawobrązowej z dużymi, ciemnymi, nieregularnie rozmieszczonymi cętkami. Żeruje nocą zjadając bezkręgowce, a czasem małe (50-200 cm). To ryba luksusowa, o wybornym białym, delikatnym, jędrnym i soczystym mięsie, Węgorz prawie nie ma ości, jest jednak tłusta i osobniki wędrują z wód słodkich do morza. Na bytowanie wybiera miejsca ciepłe i obficie porośnięte, o dnie mulistym, aczkolwiek spotyka się go także w wartkich rzekach o dnie kamienistym. Żyje przy dnie. Zimę spędza zagrzebany w mule. Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej żyją w wodach śródlądowych – samice w głębi lądu, samce w zasięgu wód słonawych. Samica osiąga nawet do 200 cm długości i wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od samic i osiągają długość do 60 (65-150 cm). Mięso ścisłe, tłuste, soczyste, pomarańczowo-różowe, wyrazisty smak, małoościsteWystępuje w północnej części Atlantyku, w rzekach Ameryki Północnej, w Europie od Portugalii po Morze Białe, Północne i Bałtyk. Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Według ustnych przekazów łososie z populacji drawskiej (zwane również królewskimi) osiągały 150 cm i aż 46 kg masy. Łuski drobne, mocno osadzone. Linia boczna dobrze widoczna. Na linii grzbietu występuje mała, czerwono-szara płetwa tłuszczowa. Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt haka. Młode mają na bokach ciemne i czerwone plamki. Osobniki dorosłe mają nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała. Łosoś jest rybą (30-50 cm). Mięso białe i chude, dość we wszystkich wodach słodkich w Polsce (w rzekach, jeziorach i stawach, z wyjątkiem gór), także w wodach przybrzeżnych krótkie, wysoko wygrzbiecone, bocznie ścieśnione, w wodach ubogich w pokarm bardziej wysmukłe. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały, końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskawym lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste, brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare z czerwonawym odcieniem. Płetwy piersiowe najdłuższymi promieniami sięgają nasad płetw brzusznych, inne płetwy czerwonawe. Tęczówka oka czerwona. Zjada zarówno pokarm roślinny jak i (40-150cm) - Mięso: białe, jędrne, chude, suche i to ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Osiąga długość do 1,5 m i masę do około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są rzadkie. Notowany rekord masy wynosił 35 kg. Ciało szczupaka pospolitego jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska. Jest świetnie przystosowany do życia wodnego drapieżnika, normalnie nie jest aktywnym myśliwym, choć zalicza się do najbardziej drapieżnych ryby bałtyckie: ostrobok, witlinek, kur diabeł, węgorzyca, ostropłetwiec, tasza, dobijak, tobiasz, babka, dennik, wężynka, krąp i ciernikRyby niebałtyckie, powszechnie dostępne w sklepach, restauracjach i smażalniach:Morszczuk (60 cm). Mięso miękkie, białe, delikatny smak, mało Wschodni Ocean Atlantycki, szelf kontynentalny na głębokościach od 70 do 1000 m, Morze Śródziemne oraz wzdłuż południowych wybrzeży Morza (30-60 cm). To niezbyt oścista ryba o chudym, białym, delikatnym, smacznym to atunek ryby z rodziny dorszowatych. Występuje w północnych morzach Pacyfiku. Ma duże znaczenie w rybołówstwie, zwłaszcza koreańskim i japońskim. Jest jedną z najważniejszych ryb konsumpcyjnych – corocznie odławia się ponad 3 miliony ton mintaja alaskańskiego, z łowisk rozciągających się na Pacyfiku, od Alaski po północną (60-120 cm). Mięso ścisłe, białe, tłuste, o delikatnym smaku, średnio w wodach północnego Atlantyku i Pacyfiku. Największy przedstawiciel (60cm). Mięso białe, jędrne, chude mięso z niedużą ilością w Europie w oraz Azji. Aklimatyzowany na Irlandii i w Australii. Występuje zarówno w wodach płynących jak i stojących a także w słonawych wodach przybrzeżnych. Młodsze osobniki często tworzą ławice, starsze żyją w niewielkich grupach bądź samotnie. Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4 kg. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do (70-130cm). Mięso białe, delikatne, jędrne, soczyste, niezbyt tłuste i prawie bez w Europie od dorzecza Renu i Rodanu po Morze Kaspijskie oraz południową Anglię. Brak go w północnej Skandynawii, północnej Rosji oraz na półwyspach Apenińskim i Bałkańskim. Występuje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i dużych nizinnych rzekach, wyrobiskach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje głębokie, mętne wody o twardym, piaszczystym, żwirowatym bądź gliniastym dnie. Jest wrażliwy na niedobór tlenu. Osiąga długość do 130 cm i masę ciała do 15 kg. Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone. Oczy duże, opalizujące, świecące w ciemnościach. Płetwy grzbietowe dość daleko oddalone od siebie.
Zwierzę ma bardzo czuły węch – kroplę krwi wyczuwa w 115 litrach wody. Żarłacz jest rybą drapieżną – żywi się dużymi rybami, fokami, delfinami.Karp jest u nas obcym gatunkiem, który nie może się u nas rozmnażać. W naturze występuje w południowej i południowo-wschodniej części Europy oraz we wschodniej części Azji. Zamieszkuje wolno płynące rzeki o mulistym dnie i bogatej roślinności wodnej oraz zbiorniki wody stojącej. Zamieszkuje też laguny przymorskie.Karmazyn jest delikatną rybą, która łatwo rozpada się podczas intensywniejszej obróbki termalnej. Najlepiej przyrządzać go na parze, gotując krótko w zupie lub piekąc w odpowiedniej temperaturze. Smakuje wyśmienicie, gdy jest podawany w różnych sosach warzywnych, z kolorowymi surówkami oraz w towarzystwie pieczonych warzyw. Karp jest rybą, która nie lubi upałów. Kiedy woda jest mało natleniona i nagrzana, wtedy niechętnie wyrusza na żer. Dużo lepiej bierze, gdy jest nieco chłodniej, a największe sukcesy można odnieść tuż przed opadami deszczu, w ich trakcie lub na chwilę po ich ustaniu. A kiedy takie warunki najczęściej mają miejsce? Karmazyn jest rybą drapieżną, która poza planktonem żywi się mniejszymi gatunkami ryb oraz bezkręgowcami. Zimne, krystalicznie czyste wody Atlantyku to mniej szkodliwych dla człowieka substancji i bardziej sprężyste mięso. Jako delikatna, krucha ryba karmazyn może być przyrządzany na wiele sposobów. .
czy karp jest rybą drapieżną
