16 stycznia w 69 rocznicę wyzwolenia Radomia spod okupacji hitlerowskiej przez formacje bojowe wchodzące w skład 69. armii dowodzonej przez gen. Władimira Kołpakczi odbyły się uroczystości przed Kościołem Garnizonowym oraz na Cmentarzu Prawosławnym przy ul. Warszawskiej. Przypomniano, że po trwającym wiele godzin tzw. artyleryjskim przygotowaniu ogniowym, przełamaniu w krwawych bojach obrony hitlerowskiej na przyczółku puławskim (po lewej strony Wisły), podporządkowane gen. Kołpakczi oddziały Armii Czerwonej przeszły do szybkiego natarcia na kierunku: Zwoleń – Radom – Tomaszów Mazowiecki – Łódź. Oficjalne obchody miały formę rocznicowego spotkania przed Kościołem Garnizonowym. Wzięli w nich także udział przedstawiciele władz krajowych i wojewódzkich SLD, na czele z Jerzym Wenderlichem – wicemarszałkiem Sejmu RP i Leszkiem Rejmerem – radnym Województwa Mazowieckiego, radnymi Rady Miasta Radomia oraz kierownictwem Rady Miejskiej SLD i Rady Powiatowej SLD w Radomiu. Uczestniczyło grono osób reprezentujących kombatantów, Związku Weteranów i Rezerwistów WP oraz członków Związku Żołnierzy Zawodowych WP, przedstawicieli władz miejskich. Po modlitwie za poległych, w asyście pocztów sztandarowych, przedstawiciele związków kombatanckich oraz innych organizacji społecznych doceniających znaczenie tego historycznego wydarzenia, złożyli kwiaty na płycie Grobu Nieznanego Żołnierza. Z kolei o godz. kombatanci spotkali się na Cmentarz Prawosławny, gdzie przy cokole Pomnika Wdzięczności i przy mogiłach żołnierzy Armii Czerwonej, po modlitwie ekumenicznej oraz okolicznościowych przemówieniach płk. Władysława Dobrzańskiego prezesa Mazowieckiego Związku Weteranów i Rezerwistów WP i wiceprezesa Stanisława Kuśmierskiego, ze ZŻZWP w Radomiu- złożono kwiaty na kwaterach poległych żołnierzy Armii Czerwonej. Władysław Dobrzański i Stanisław Kuśmierski przypomnieli, że w nocy z 15 na 16 stycznia Radom został opanowany po krótkotrwałych, ale bardzo ciężkich i krwawych walkach przez Armię Czerwoną. W trakcie ich trwania poległo około 200 żołnierzy radzieckich oraz bliżej nieokreślona liczba Niemców. Podczas rozminowywania, okazało się, jak wielkie zniszczenie Niemcy przygotowywali miastu Radom, liczącemu wówczas niespełna 70 tysięcy mieszkańców. Całą społeczność żydowską wymordowali przecież hitlerowcy w obozach koncentracyjnych, a kilkanaście tysięcy Polaków rozstrzelali w samym tylko Firleju. W okresie pierwszych miesięcy po wypędzeniu Niemców, z ziemi wydobyto łącznie 44 tysiące kg materiałów wybuchowych i 11 600 min. Do 31 stycznia rozminowano 24 ulice, 59 budynki fabryczne, 8 mostów z podjazdami (w tym wiadukt na ulicy Słowackiego), 63 obiekty komunalne, 352 domy mieszkalne, przejazdy kolejowe i 8 pól minowych (w tym plac Jagielloński). Wspomnieli, że maszyny i urządzenia z tak ważnych fabryk, jak: „Broń”, „Bata”, Telefony” i kilku innych wywieźli hitlerowcy do III Rzeszy. Rozpoczęła sie mozolna odbudowa miasta ze zniszczeń a następnie jego rozbudowa. Jej owocem był wzrost liczby mieszkańców Radomia do około 235 tysięcy. Gospodarz cmentarza, prawosławny ks. Rubczewski dziękował Radomianom, że zjawili sie na Cmentarzu Prawosławnym by uczcić prochy spoczywających tu żołnierzy, którzy oddali życie niekiedy o tysiące kilometrów od swych domów rodzinnych. Krewni poległych, zdarzało się, że krewni odnajdowali ich miejsca wiecznego spoczynku dopiero po kilkudziesięciu latach. - Sprawy polityczne należą do polityków. Spoczywający na radomskiej cmentarzu nie politykowali, lecz walczyli z wrogiem, który najechał ich ojczyznę ,a jeszcze wcześniej Polskę. Nie bójmy się przeszłości, bardziej myślmy jednak o przyszłości. Dziękuję wszystkim Wam za pamięć o spoczywających na tym cmentarzu żołnierzach – powiedział gospodarz cmentarza. Pisząc o wyzwoleniu Radomia, warto przypomnieć, że obejmujący teren ziemi radomskiej 1 Front Białoruski marszałka Gieorgija Żukowa miał za zadanie w pierwszych dniach ofensywy zimowej rozbić warszawsko – -radomskie zgrupowanie Wehrmachtu, przełamać obronę niemieckiej Polowej, wyzwolić Warszawę i głównymi siłami osiągnąć rubież: Piotrówek, Żychlin, Łódź i dalej nacierać na kierunku – Poznań. Miały doprowadzić do osiągnięcia tego celu uderzenia. Główne z przyczółka magnuszewskiego w kierunku na Białobrzegi – Skierniewice – Kutno. Drugie z puławskiego w kierunku - Radomia i Łodzi. Trzecie z rejonu Jabłonny i Legionowa i spod Warszawy, miało zlikwidować niemiecki przyczółek w widłach Wisły i Bugonarwi oraz oskrzydlić Warszaw e od północnego - zachodu. 33 Armia gen. Wiaczesława Cwietajewa miała z kolei uderzyć na Szydłowiec i Skarżysko – Kamienna. Wszystkie cele zostały osiągnięte. Chcesz szybciej dowiadywać się o nowych wydarzeniach i czytać najświeższe newsy? POLUB NAS NA FACEBOOKU. ZRÓB TO TERAZ >> Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu