Antybiotyk trzydniowy przyjmuje się przez 3 dni, jednak działa on aktywnie przez równe 7 dni. To, ile czasu działa antybiotyk zależy od okresu biologicznego półtrwania. Jego stężenie zmniejsza się o połowę co kilka godzin, dlatego często leki przyjmuje się dwa razy dziennie, aby były skuteczne. Antybiotyk trzeba przyjmować w

Spis treści:Azycyna co to jest?Dawkowanie preparatuMożliwe skutki uboczneŚrodki ostrożnościAzycyna w ciążyAzycyna a karmienie piersiąAzycyna co to jest?Azycyna to antybiotyk makrolidowy należący do azalidów. Dostępny jest wyłącznie na receptę, a w określonych przypadkach podlega częściowej refundacji. Lek występuje w dwóch postaciach:granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej zawierający dawkę 200 mg/5ml w butelkach o pojemności 20 i 30 ml,tabletki powlekane 250 mg oraz 500 mg dostępne w opakowaniach po 3, 6 i 12 czynną leku jest azytromycyna. Wykazuje ona działanie bakteriobójcze na liczne drobnoustroje chorobotwórcze:bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus wykazujące wrażliwość na metycylinę, Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę, Streptococcus pyogenes z grupy A,bakterie tlenowe Gram-ujemne: Haemophilus influenzae i parainfluenzae, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Escherichia coli ETEC i E. coli EAEC,bakterie beztlenowe: Clostridium perfringens, Fusobacterium spp., Prevotella spp., Porphyromonas drobnoustroje: Borrelia burgdorferi, Chlamydia trachomatis, Ch. pneumoniae, Mycoplasma niektórych gatunków bakterii może wystąpić odporność nabyta, co osłabia skuteczność skład preparatu1 tabletka powlekana Azycyna zawiera 250 mg lub 500 mg azytromycyny w postaci azytromycyny dwuwodnej. Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna 101, celuloza mikrokrystaliczna 102, powidon 90, kroskarmeloza sodowa, sodu laurylosiarczan, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka: hypromeloza E 15, hypromeloza E 5, hydroksypropyloceluloza, Makrogol 8000, Opaspray K-1R-4210A, ml sporządzonej zawiesiny Azycyna zawiera 200 mg azytromycyny. Substancje pomocnicze: sacharoza, trisodu ortofosforan bezwodny, hydroksypropyloceluloza, guma ksantan, aromat wiśniowy trusil, aromat bananowy, aromat waniliowy, krzemionka do stosowaniaPodstawowe wskazanie do stosowania antybiotyku to leczenie zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę. Azycynę stosuje się na:zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok;zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc od lekkiego do umiarkowanego, śródmiąższowe zapalenie płuc;ostre zapalenie ucha środkowego;zakażenia skóry i tkanek miękkich jak: róża, liszajec, wtórne ropne zapalenie skóry, rumień wędrujący oraz trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu;choroby przenoszone drogą płciową - niepowikłane zakażenia wywołane przez Chlamydia nie stosować tego lekuRoztwór do sporządzenia zawiesiny oraz tabletki powlekane Azycyna nie mogą być stosowane u osób nadwrażliwych na azytromycynę, erytromycynę, a także jakikolwiek ze składników leku. Przeciwwskazania stanowią również nadwrażliwość na inne antybiotyki makrolidowe lub preparatuDawkowanie Azycyny ustala lekarz prowadzący w oparciu o przyczynę rozpoczęcia terapii oraz masę ciała powlekane AzycynaLek przeznaczony jest dla osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży o wadze powyżej 45 kg. Tabletki należy przyjmować doustnie co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem lub minimum 2 godziny po posiłku. Zaleca się stosowanie dobowej dawki leku w 1 tabletce raz na zapalenie uha środkowego, zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych oraz zakażenia skóry i tkanek miękkich z wyjątkiem rumienia wędrującego i trądziku pospolitego standardowo stosuje się 1 tabletkę Azycyna 500 mg raz na dobę przez 3 dni. Alternatywnie można przyjmować lek przez 5 dni – pierwszego dnia 1 tabletkę 500 mg, a od 2 do 5 dnia po 1 tabletce 250 leczeniu rumienia wędrującego pierwszego dnia przyjmuje się 1000 mg preparatu, a następnie od 2 do 5 dnia po 500 mg raz na powlekane Azycyna 500 mg oraz 250 mg podczas leczenia trądziku pospolitego o umiarkowanym nasileniu stosuje się wyłącznie u osób dorosłych. Przez pierwsze 3 dni leczenia należy przyjmować dawkę 500 mg raz na dobę, a następnie 500 mg raz na tydzień przez kolejnych 9 tygodni. W 2 tygodniu terapii tabletkę należy zażyć po 7 dniach od przyjęcia pierwszej dawki. Kolejne przyjmuje się również zachowując 7-dniowe odstępy. Wskazany schemat leczenia cyklicznego 3 dni + 9 tygodni może być zastosowany tylko raz u danego pacjenta. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie konieczne jest monitorowanie aktywności enzymów niepowikłane zakażenia wywołane przez Chlamydia trachomatis zaleca się zastosowanie jednorazowo 1000 mg Azycyna do sporządzania zawiesinyLek przeznaczony jest dla dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 10 kg. Zawiesinę należy przyjmować raz na dobę, minimum 1 h przed jedzeniem lub 2 h po posiłku. Dzieci powinny popijać preparat herbatą lub sokiem, aby nie pozostawał w przygotować zawiesinę Azycyna? Do sporządzenia preparatu trzeba przygotować przegotowaną i ostudzoną wodę, którą dodaje się załączoną strzykawką do butelki z lekiem. W zależności od potrzebnej ilości preparatu należy użyć:do przygotowania 20 ml zawiesiny - 12 ml wody, nabierając strzykawką 4 razy po 3 ml,do przygotowania 30 ml zawiesiny - 16,5 ml wody, nabierając strzykawką 4 razy po 5 ml i raz 1,5 ml,do przygotowania 37,5 ml zawiesiny - 20 ml wody, nabierając strzykawką 5 razy po 4 należy zamknąć butelkę oraz mocno i energicznie nią wstrząsać aż do uzyskania jednorodnej Gotową zawiesinę powinno się przechowywać w temperaturze poniżej 25 z zawiesiną zawiera łyżeczko-miarkę o pojemności 2,5 ml i 5 ml, a także dozownik strzykawkowy. Odpowiednia dawka leku powinna być odmierzana dołączonymi do opakowania zakażenia górnych dróg oddechowych i zakażenia dolnych dróg oddechowych, ostre zapalenie ucha środkowego, zakażenia skóry i tkanek miękkich za wyjątkiem rumienia wędrującego Azycyna jest stosowana jako antybiotyk 3-dniowy. U osób dorosłych całkowita dawka preparatu wynosi 30 mg/kg masy ciała, czyli 10 mg/kg masy ciała na dobę przez 3 dni. U dzieci zalecana dawka azytromycyny zależy od masy ciała i wynosi:10-14 kg - 100 mg leku, tj. 2,5 ml,15-24 kg - 200 mg leku, tj. 5 ml,25-34 kg - 300 mg leku, tj. 7,5 ml,35-44 kg - 400 mg leku, tj. 10 ml,powyżej 45 kg - należy stosować dawkę jak dla osób terapii rumienia wędrującego lek przyjmuje się przez 5 dni, a całkowita dawka wynosi 60 mg/kg masy ciała. 1 dnia stosuje się 20 mg/kg masy ciała, a od 2 do 5 dnia leczenia 10 mg/kg masy ciała grupy pacjentówU osób w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany standardowego dawkowania, jednak zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności ze względu na możliwość pojawienia się zaburzenia rytmu serca lub częstoskurczu typu torsade de z zaburzeniami czynności nerek, w których klirens kreatyniny przekracza 40 ml/min nie wymagają modyfikacji standardowego dawkowania. U pacjentów z niższym klirensem kreatyniny należy zachować ostrożność, ponieważ nie ma wystarczających danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania azytromycyny, gdy zaburzenia czynności nerek są czynności wątroby o lekkim i umiarkowanym nasileniu nie wymagają zmian dawkowania. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby stanowią przeciwwskazania do przyjmowania po pominięciu dawkiJeżeli pacjent zapomni o zażyciu leku, pominiętą dawkę należy przyjąć najszybciej, jak to możliwe. Następnie terapię kontynuuje się zgodnie z wcześniej ustalonym większej ilości leku od zalecanejLek powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami. Jeśli dojdzie do przedawkowania leku Azycyna należy niezwłocznie zasięgnąć opinii lekarza. Najczęściej zaleca się zażywanie węgla aktywnego oraz wdrożenie leczenia niepożądane obserwowane po przyjęciu zbyt wysokiej dawki preparatu były zbliżone do jego skutków ubocznych. Charakterystyczne objawy przedawkowania antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata słuchu, sile nudności, wymioty oraz skutki uboczneBardzo często skutkiem ubocznym Azycyny jest występowanie zgłaszane działania niepożądane to: ból głowy, wymioty, bóle brzucha, nudności, zmniejszenie liczby limfocytów lub stężenia wodorowęglanów we krwi, zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych, zwiększenie liczby bazofilów, zwiększenie liczby monocytów, zwiększenie liczby niezbyt często występujących skutków ubocznych leczenia znajdują się następujące dolegliwości: drożdżyca, zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, nieżyt żołądka i jelit, zaburzenia oddechowe, nieżyt nosa, drożdżakowe zakażenia jamy ustnej, leukopenia, neutropenia, eozynofilia, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, jadłowstręt, nerwowość, bezsenność, zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku, parestezje, zaburzenia widzenia, choroby uszu, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, uderzenia gorąca, duszność, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka, dysfagia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny, wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne pocenie się, choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból karku, zaburzenia oddawania moczu, ból nerek, krwotok maciczny, zaburzenia jąder, obrzęki, osłabienie, złe samopoczucie, zmęczenie, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, obrzęk obwodowy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AspAT i AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia chlorków, zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie liczby płytek krwi, obniżenie wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia wodorowęglanów we krwi, nieprawidłowe stężenie sodu we krwi, powikłania po zgłaszane działania niepożądane obejmowały: pobudzenie, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, nadwrażliwość na światło, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP).Odnotowano również występowanie innych dolegliwości, dla których nie udało się określić częstości występowania. Należą do nich: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, reakcje anafilaktyczne, agresja, lęk, majaczenie, omamy, omdlenia, drgawki, niedoczulica, nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia węchu (w tym jego całkowita utrata), brak smaku, miastenia, zaburzenia słuchu (w tym także głuchota lub szumy uszne), wydłużenie odstępu QT w EKG, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, przebarwienia języka, niewydolność wątroby, piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, ból stawów, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie w związku ze stosowaniem azytromycyny w leczeniu oraz zapobieganiu zakażeń kompleksem Mycobacterium avium bardzo często obserwowano dolegliwości takie jak: biegunka, bóle brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej oraz luźne stolce. Często w przebiegu tej choroby pojawiały się: jadłowstręt, zawroty i bóle głowy, parestezje, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, głuchota, wysypka, świąd, ból stawów, uczucie zmęczenia. Niezbyt często występowały: niedoczulica, zaburzenia słuchu, szumy uszne, kołatanie serca, zapalenie wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, reakcje nadwrażliwości na światło, astenia, złe ostrożnościPodczas przyjmowania preparatu zaleca się obserwować pacjenta w związku z ryzykiem nadkażenia drobnoustrojami odpornymi na względu na zawartość sacharozy zawiesina Azycyna nie powinna być zażywana przez pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami nietolerancji fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem trakcie leczenia rzadko dochodziło do ciężkich reakcji alergicznych. Należy niezwłocznie odstawić preparat i zwrócić się do lekarza, jeżeli wystąpią symptomy wskazujące na obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne lub reakcje skórne (ostra uogólniona osutka krostkowa, zespół Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielania się naskórka). Niekiedy reakcje te powodowały nawrót objawów choroby, co wiązało się z koniecznością wydłużenia okresu leczenia i obserwacji preparatu wymaga zachowania ostrożności, jeżeli u pacjenta występują:zaburzenia neurologiczne,choroby psychiczne,objawy miastenii,ciężka niewydolność nerek, w której klirens kreatyniny jest niższy niż 10 ml/min,schorzenia osób w podeszłym wieku Azycynę zaleca się stosować wystąpią objawy nieprawidłowej czynności wątroby należy natychmiast odstawić lek oraz wykonać badania kontrolne oceniające stan ostrożności wymagają pacjenci, u których występuje zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca oraz arytmii, szczególnie kobiety oraz osoby w podeszłym wieku. Czynniki zwiększające ryzyko to także:wrodzone lub potwierdzone nabyte wydłużenie odstępu QT,jednoczesne stosowanie preparatów wydłużających odstęp QT,zaburzenia elektrolitowe, zwłaszcza hipokaliemia i hipomagnezemia,istotna klinicznie bradykardia,występowanie zaburzeń rytmu serca,ciężka niewydolność przyczyną leczenia są choroby przenoszone droga płciową należy upewnić się, że u pacjenta nie doszło do współistniejącego zakażenia T. niektórych osób przyjmowanie antybiotyków może spowodować biegunkę. W takiej sytuacji konieczna jest ocena, czy biegunka ma etiologię Clostridium difficile, nawet jeśli pojawiła się dopiero po kilku miesiącach od zakończenia Azytromycyny nie można stosować podczas leczenia zakażonych ran oparzeniowych, a także w leczeniu z innymi lekamiPodczas przyjmowania leku azycyna należy uważać na jego interakcje z:lekami zobojętniającymi kwas solny - obu preparatów nie powinno się stosować jednocześnie. Mimo, że leki zobojętniające kwas solny nie wpływają na całkowitą biodostępność azytromycyny, to zmniejszają jej Cmax (maksymalne stężenie we krwi) o ok. 25%;substratami glikoproteiny P, jak digoksyna i kolchicyna – połączenie tych leków z azytromycyną powoduje wzrost stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. Jeśli terapia skojarzona jest konieczna, to podczas leczenia oraz po jego zakończeniu pacjent musi znajdować się pod obserwacją kliniczną. Konieczne może być również monitorowanie stężenia digoksyny w surowicy krwi;ergotaminą – nie należy stosować jednocześnie azycyny z ergotaminą, ponieważ istnieje ryzyko zatrucia sporyszem;lekami przeciwzakrzepowymi z grupy pochodnych kumaryny – w trakcie terapii skojarzonej zachodzi ryzyko nasilenia działania przeciwzakrzepowego, dlatego też należy regularnie monitorować czas protrombinowy u pacjenta;cyklosporyną – podczas jednoczesnego stosowania obu leków może wystąpić wzrost Cmax (maksymalnego stężenie we krwi) i AUC (dostępności biologicznej) cyklosporyny. Z tego powodu konieczne jest dostosowanie dawki cyklosporyny i monitorowanie jej stężenia w organizmie;lekami wydłużającymi odstęp QT, jak cyzapryd, terfenadyna, leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne (pimozyd, cytalopram), fluorochinony (moksyfloksacyna, lewofloksacyna) leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, prokainamid), leki przeciwarytmiczne klasy III (dofetylid, amiodaron, sotalol) – połączenie azytromycyny z tymi preparatami zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Podczas terapii skojarzonej należy zachować ostrożność, ponieważ mogą wystąpić wydłużenie czasu repolaryzacji serca, wydłużenie odstępu QT oraz zaburzenia rytmu serca, także typu torsade de antybiotyk azycyna wchodzi w interakcje z:zydowudyną – azytromycyna powoduje wzrost stężenia fosforylowanej zydowudyny, czyli czynnego klinicznie metabolitu zydowudyny, w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Obecnie nie jest znane znaczenie kliniczne tej interakcji, ale podejrzewa się, że jest korzystna dla pacjenta. Azytromycyna w dawce jednorazowej 1000 mg oraz w podawanych wielokrotnie dawkach 1200 mg lub 600 mg wywierała niewielki wpływ na farmakokinetykę zydowudyny oraz jej glukuronidowego metabolitu w osoczu, a także na ich wydalanie przez nerki;nelfinawirem – mimo, że nelfinawir może zwiększać stężenie maksymalne w osoczu (Cmax) azytromycyny, to dotychczas nie zaobserwowano skutków ubocznych połączenia obu leków. W związku z tym terapia skojarzona jest możliwa i nie ma konieczności modyfikacji nie zaobserwowano interakcji o istotnym znaczeniu klinicznym między azytromycyną a wątrobowym układem cytochromu P-450. Dominuje pogląd, że interakcje farmakokinetycze dotyczące erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych nie występują w przypadku azytromycyny. Nie zauważono istotnych interakcji podczas połączenia azytromycyny z:atorwastatyną (choć u niektórych pacjentów leczonych statynami z azytromycyną wystąpiła rabdomioliza),cetyryzyną,cymetydyną,dydanozyną,efawirenzem,flukonazolem (choć zauważono nieistotny klinicznie spadek Cmax azytromycyny (18%) ,indynawirem,karbamazepiną,metyloprednizolonem,midazolamem,rimetoprymem/sulfametoksazolem,ryfabutyną (u niektórych pacjentów wystąpiła neutropenia; chociaż związana była ze stosowaniem ryfabutyny, to nie ustalono jej związku z przyjmowaną jednocześnie azytromycyną).syldenafilem,triazolamem,teofiliną,terfenadyną (choć w pojedynczych przypadkach nie można było całkowicie wykluczyć interakcji obu leków).Azycyna w ciążyAzycyna w ciąży może być stosowana wyłącznie wtedy, gdy oczekiwane korzyści terapeutyczne dla matki istotnie przewyższają potencjalne ryzyko dla a karmienie piersiąWiadomo, że substancja czynna azytromycyna przenika do mleka kobiecego, dlatego też nie zaleca się stosowania preparatu w okresie na terenie Polski: Adamed Pharma artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

Zdarzały się przypadki chorych, u których na skutek przyjmowania Biseptolu doszło do wystąpienia martwicy toksyczno-rozpływnej, niewydolności nerek, śródmiąższowego zapalenia nerek czy toksycznego zespołu nerczycowego. Problemem bywają także zwiększenia stężenia azotu pozabiałkowego oraz kreatyniny w surowicy krwi.

Najważniejsze w poniższym artykule: Antybiotyki działają toksycznie na bakterie. Również na te, które tworzą naturalną florę bakteryjną człowieka. Podczas antybiotykoterapii należy jednocześnie stosować probiotyki i leki osłonowe. Antybiotyków nie wolno stosować podczas zakażeń wirusowych. Działanie antybiotyku zależy od substancji czynnej, która się w nim znajduje. Najbardziej znane antybiotyki to: penicyliny, cefalosporyny, tetracykliny, aminoglikozydy, linkozamidy. Antybiotyk trzydniowy przyjmuje się przez 3 dni, jednak działa on aktywnie przez równe 7 dni. To, ile czasu działa antybiotyk zależy od okresu biologicznego półtrwania. Jego stężenie zmniejsza się o połowę co kilka godzin, dlatego często leki przyjmuje się dwa razy dziennie, aby były skuteczne. Antybiotyk trzeba przyjmować w równych odstępach czasu. W zależności od zaleceń lekarza odbywa się to co 6, 8 lub 12 godzin. Antybiotyk zaczyna działać w kilka godzin po przyjęciu pierwszej dawki, jednak efekty są zwykle widoczne po 2-3 dobach terapii. Czym są antybiotyki? Antybiotyki są środkami wykorzystywanymi do leczenia zakażeń wywołanych przez bakterie. Zawarte w nich substancje czynne pochodzenia naturalnego lub syntetycznego hamują wzrost i namnażanie się drobnoustrojów poprzez wpływ na ich procesy metaboliczne lub struktury komórkowe. Działanie antybiotyku jest toksyczne dla bakterii, natomiast nie zagraża zdrowym tkankom organizmu człowieka. Antybiotyki zostały odkryte w 1928 przez Aleksandra Fleminga. Uczony przypadkowo zauważył, że pleśń powstrzymała wzrost i namnażanie się bakterii z grupy Staphylococcus (gronkowce). Zjawisko to było przełomem w dziedzinie medycyny. Dzięki niemu powstrzymano rozwój chorób i zakażeń, które do tej pory stanowiły jedną z głównych przyczyn śmiertelności. Mechanizm działania antybiotyku, dzięki któremu jest on bezpieczny dla człowieka, opiera się na wywieraniu wpływu na te struktury, które posiadają wyłącznie komórki mikroorganizmów lub znacznie różnią się od ludzkich. Lek powoduje: upośledzenie przepuszczalności błony komórkowej,zakłócanie syntezy DNA drobnoustrojów,zakłócanie syntezy białek. Niestety, problem pojawia się, kiedy antybiotyk zaczyna działać na naturalną florę bakteryjną człowieka. Niektóre drobnoustroje, które zasiedlają jamę ustną, jelita czy pochwę są potrzebne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Antybiotykoterapia prowadzi do ich zniszczenia, czego skutkiem jest grzybica (kandydoza) i większa podatność na infekcje. Z tego powodu podczas antybiotykoterapii należy równocześnie przyjmować probiotyki i leki osłonowe. Zobacz też: Dziecko zwymiotowało antybiotyk. Czy podać ponownie lek? Rodzaje antybiotyków Znanych jest kilkadziesiąt substancji, które zalicza się do grupy antybiotyków. Ze względu na wysoce toksyczne działanie nie wszystkie z nich zostały dopuszczone do stosowania przez człowieka. Najbardziej znane i powszechnie przepisywane przez lekarzy rodzaje antybiotyków to: penicyliny – amoksycyliny, ampicyliny, metycyliny,cefalosporyny – cefuroksym, cefaklor,glikopeptydy – wankomycyna,aminoglikozydy – streptomycyna, gentamycyna, tobramycyna,tetracykliny – doksycyklina,makrolidy – erytromycyna, azytromycyna,linkozamidy – klindamycyna, linkomycyna. Antybiotyki dzieli się także na antybiotyki bakteriostatyczne, czyli blokujące wzrost i namnażanie się komórek oraz bakteriobójcze, które zabijają drobnoustroje. Wyodrębniając rodzaje antybiotyków zwraca się również uwagę na zakres działania antybakteryjnego: antybiotyki o szerokim spektrum działania – działają na dużą grupę drobnoustrojów (ma to znaczenie przy podejrzeniu zakażenia kilkoma bakteriami na raz),antybiotyki o wąskim zakresie działania – działają głównie na wybraną grupę patogenów. Inne podziały antybiotyków uwzględniają również stopień wchłaniania z przewodu pokarmowego, łatwość przenikania do tkanek i drogę wydalania. Wszelkie różnice biorą się z odmiennego składu chemicznego, budowy cząsteczek oraz stężenia substancji czynnej w jednej dawce leku. Zobacz też: Antybiotyk w ciąży: czy jego stosowanie jest bezpieczne? Po jakim czasie działa antybiotyk? Działanie antybiotyku rozpoczyna się po połknięciu tabletki, wypiciu zawiesiny lub przyjęciu zastrzyku. W przypadku penicylin niszczenie bakterii rozpoczyna się po 6 godzinach od aplikacji. Jest to jednak dopiero początek walki z zakażeniem. Organizm potrzebuje trochę czasu, aby odpowiednio nasycić się substancją aktywną i zgromadzić ją w tkankach objętych procesem chorobowym. Kiedy zaczyna działać antybiotyk? Zwykle pierwsze efekty terapeutyczne, poprawa samopoczucia i ograniczenie objawów choroby pojawiają się w 2-3 dobie antybiotykoterapii. Należy jednak pamiętać, że to, jak szybko działa antybiotyk i po ilu dniach widoczna jest poprawa, może być uwarunkowane wieloma czynnikami. To kiedy zaczyna działać antybiotyk zależy od: stanu ogólnego pacjenta,wieku pacjenta,działania układu odpornościowego,bakterii, która wywołała zakażenie,trafności rozpoznania choroby,odpowiedniego dobrania antybiotyku,rodzaju i przebiegu klinicznego choroby. O tym po jakim czasie działa antybiotyk i kiedy należy zgłosić się ponownie do przychodni, powinien poinformować lekarz. Sprawdź: Kiedy do przedszkola po antybiotyku? Czym jest antybiotyk trzydniowy? Po jakim czasie działa antybiotyk 3-dniowy? Tak zwany “antybiotyk trzydniowy” to określenie na antybiotyk nowej generacji, należący do grupy makrolidów, który posiada zmodyfikowaną strukturę chemiczną. Dzięki temu wykazuje szerokie spektrum działania, lepsze wnikanie do chorych tkanek i mniej działań niepożądanych. Zaletą leku jest łatwe dawkowanie i krótki czas przyjmowania, który wynosi zaledwie 3 dni. W tym czasie organizm nasyca się substancją czynną na tyle, że uwalnia ją jeszcze przez kolejne 4 doby. Antybiotyki trzydniowe są najczęściej stosowaną grupą leków. Antybiotyk trzydniowy przyjmuje się przez 3 dni, jednak działa on leczniczo przez tydzień. Antybiotyk trzydniowy gromadzi się głównie w chorych tkankach, gdzie skutecznie niszczy obecne tam drobnoustroje oraz zapobiega ich namnażaniu i przedostawaniu się kolejnych patogenów. Ta grupa leków eliminuje wszystkie bakterie beztlenowe i tlenowe poza pałeczką ropy błękitnej. Istnieje długa lista chorób, na które działa antybiotyk trzydniowy: na zatoki, zakażenia dróg oddechowych, migdałków krztusiec, błonicę, kiłę i trądzik. W aptece można spotkać kilka preparatów określanych jako antybiotyk trzydniowy. Nazwa to np. Sumamed, Azycyna, Macromax, Klacid lub Klabax. Zobacz też: Przeziębienie w ciąży – czym grozi i jak je leczyć? Jak długo działa antybiotyk? Jedną z najistotniejszych kwestii jest to, ile czasu działa antybiotyk. Większość antybiotykoterapii trwa minimum 7 dni. Jednak całkowity czas leczenia zależy od zaleceń lekarza, stanu pacjenta i jednostki chorobowej. Pewnym wyjątkiem są wspomniane wcześniej makrolidy, czyli antybiotyki trzydniowe. Co prawda działają one przez tydzień, jednak tabletkę przyjmuje się jedynie 3 doby. Czas działania antybiotyku zależy od okresu półtrwania substancji czynnej. Jest to czas, w którym przyjęta dawka zmniejszy się o połowę. Jeżeli wynosi on np. godzinę, oznacza to, że co 60 minut stężenie będzie malało o połowę. Dla poszczególnych grup leków biologiczny okres półtrwania wygląda następująco: penicyliny – 1 godzina,makrolidy (erytromycyna) – 5 godzin,tetracykliny (doksycyklina)- 15 godzin,aminoglikozydy (gentamycyna) – 3 godziny,linkozamidy (linkomycyna) – 5 godzin. Z powodu tego, że stężenie substancji czynnej antybiotyku stopniowo się zmniejsza, zwykle konieczne jest przyjmowanie go 2, 3 lub nawet 4 razy dziennie. Pominięcie dawki lub przerwanie antybiotykoterapii wcześniej, niż zalecił lekarz, może być powodem tego, że kuracja będzie nieskuteczna lub choroba wróci po odstawieniu tabletek. Zalecane jest również przyjmowanie kolejnych dawek w równych odstępach czasu, czyli co 12, 8 lub 6 godzin. Dzięki temu wysycenie organizmu w substancję aktywną będzie utrzymywać się na stałym poziomie. Antybiotyk jest na bieżąco wydalany z organizmu, głównie przez nerki wraz z moczem lub żółcią. Ma to znaczenie przy wyborze leku, ponieważ u pacjentów z chorobami nerek może wydłużyć się okres półtrwania antybiotyku. Substancja może więc kumulować się w organizmie, osiągnąć toksyczne stężenie i powodować objawy niepożądane. Oporność na antybiotyki Ważnym zjawiskiem jest oporność na antybiotyki. Oznacza to, że pewne grupy bakterii uodparniają się na działanie leków, przez co terapia przestaje być skuteczna. Drobnoustroje przechodzą ciągłe mutacje, dlatego po zetknięciu się z danym antybiotykiem u kolejnych szczepów pojawia się tzw. gen oporności. Dana grupa antybiotyków przestaje działać lub wymagane jest przyjmowanie większej dawki, co nie zawsze jest w pełni bezpieczne dla osoby chorej. Oporność na antybiotyki jest związana z częstą antybiotykoterapią, przyjmowaniem tego rodzaju leków bez wyraźnej potrzeby (np. podczas zakażenia wirusowego) oraz wykorzystywaniem ich w przemyśle żywnościowym. Z tego powodu prowadzone są liczne akcje, mające na celu uświadomić społeczeństwo, że antybiotyki należy przyjmować tylko w konkretnych przypadkach i tylko na zlecenie i pod okiem lekarza. Choroby leczone antybiotykami Zażywanie antybiotyków powinno być zawsze poprzedzone wizytą lekarską, podczas której zostanie wykonane: badanie podmiotowe,badanie przedmiotowe,badania laboratoryjne krwi,badania bakteriologiczne (wymazy, pobranie wydzielin, posiew krwi, moczu, płynu mózgowo-rdzeniowego). Antybiotyki można stosować tylko przy chorobach, które zostały wywołane infekcją bakteryjną. Najczęściej są to schorzenia, które przebiegają z wysoką gorączką, nagłym pogorszeniem stanu zdrowia, ropnym katarem lub bólem zatok. Wskazaniem do leczenia są więc angina ropna, zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie ucha, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, niektóre choroby zębów. Antybiotykoterapię stosuje się również przy zakażeniu ran, infekcjach skórnych i trądziku. Leki te podaje się także zapobiegawczo przed zabiegiem stomatologicznym lub chirurgicznym. Dzięki temu nie dochodzi do groźnych dla zdrowia i życia powikłań, związanych z przedostaniem się drobnoustrojów wraz z krwią do narządów wewnętrznych, głównie serca. Źródła: Dzierżanowska D., Antybiotykoterapia praktyczna, Alfa-Medica Press, Warszawa, 2007. Krajewska N., Probiotyki i antybiotykoterapia, GF, kwiecień 2015, str. 26-27 ( Różański H., Antybiotyki jako leki i stymulatory wzrostu, Poznań, 2015 ( Horban A., Zasady antybiotykoterapii podstawą zapobiegania lekooporności, Warszawski Uniwersytet Medyczny ( Niekiedy jednak biegunka po antybiotyku utrzymuje się dłużej i może przybierać ostrą postać i prowadzić do poważniejszej infekcji, takich jak zapalenie jelita grubego. Jeżeli wystąpi biegunka po antybiotyku, pij dużo wody, aby uniknąć odwodnienia, w razie potrzeby sięgnij po elektrolity. Unikaj alkoholu i kofeiny. Lek przeciwbakteryjny do stosowania ogólnego. Antybiotyk makrolidowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Preparat zawiera substancję azytromycyna Lek dostępny na receptę Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji Azitrox 500 tabletki powlekane; 500 mg; 3 tabl. Zentiva 13,37 zł 9,02 zł Cena po refundacji lek wydawany za odpłatnością 50% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: mukowiscydoza Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2022 r. Co zawiera i jak działa Azitrox 500 - tabletki powlekane? Substancją czynną preparatu jest azytromycyna. Jest to antybiotyk z grupy makrolidów, półsyntetyczna pochodna erytromycyny. Azytromycyna opracowana została z myślą o uniknięciu niektórych wad erytromycyny. Mechanizm jej działania, wspólny dla całej grupy makrolidów, polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Odbywa się to poprzez zablokowanie bakteryjnych rybosomów, struktur komórkowych niezbędnych do syntezy białek. Zablokowanie rybosomów uniemożliwia wzrost i namnażanie się bakterii. Azytromycyna, podobnie jak inne antybiotyki z grupy antybiotyków makrolidowych, jest zaliczana do substancji o działaniu bakteriostatycznym (w pewnych warunkach działa także bakteriobójczo), o szerokim spektrum działania. Po podaniu doustnym azytromycyna dobrze się wchłania i szybko przenika z surowicy do tkanek. Gromadzi się w fagocytach, które migrują do miejsca zakażenia, co zwiększa dystrybucję leku do tkanek objętych procesem zapalnym. Azytromycyna charakteryzuje się dużym stężeniem w zakażonych tkankach i długim okresem półtrwania, co umożliwia skrócenie czasu leczenia do 1–5 dni. Kiedy stosować Azitrox 500 - tabletki powlekane? Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę: • zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie gardła lub migdałków, zapalenie zatok • ostre zapalenie ucha środkowego • zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, lekkie i umiarkowanie ciężkie zapalenie płuc, w tym śródmiąższowe • zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec, wtórne ropne zapalenie skóry; wczesne stadium boreliozy (rumień wędrujący), trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu, wyłącznie u dorosłych • choroby przenoszone drogą płciową: niepowikłane zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis. Kiedy nie stosować preparatu Azitrox 500 - tabletki powlekane? Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu, na erytromycynę lub na inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe. Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Azitrox 500 - tabletki powlekane? Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych. Stosowanie antybiotyków makrolidowych (w tym preparatu) rzadko może być związane z wystąpieniem ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji mogących stanowić bezpośrednie zagrożenie życia, takich jak obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne czy ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa czy reakcja na leki z eozynofilią i objawami układowymi. Jeżeli wystąpią pierwsze zmiany skórne, należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem. W razie konieczności lekarz zaleci natychmiastowe przerwanie stosowania preparatu i wdrożenie właściwego leczenia objawowego. Niektóre z tych reakcji mogą mieć charakter nawracający i wymagać dłuższej obserwacji i leczenia. W okresie stosowania antybiotyku mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby, w tym piorunujące zapalenie wątroby, prowadzące do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. Ponadto, może wystąpić zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, martwica wątroby, niewydolność wątroby, niekiedy prowadząca do śmierci. Jeżeli w okresie leczenia wystąpią zaburzenia czynności wątroby (np. ciemne zabarwienie moczu, żółtaczka, zmęczenie i znużenie, skłonność do krwawień, świąd, bóle brzucha, brak łaknienia, nudności i wymioty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci badania czynności wątroby i oceni czy konieczne jest przerwanie stosowania preparatu. Szczególną ostrożność należy zachować u osób z ciężką chorobą wątroby oraz u osób stosujących inne leki, mogące działać toksycznie na wątrobę (leki hepatotoksyczne). W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek zaleca się zachowanie ostrożności, ze względu na ryzyko większego ogólnoustrojowego narażenia na antybiotyk. Nie należy stosować preparatu równolegle z pochodnymi alkaloidów sporyszu (np. ergotamina), ze względu na ryzyko zatrucia sporyszem. Azytromycyna nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez niektóre paciorkowce (Streptococcus pyogenes) oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie potwierdzono jej skuteczności w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej (lekiem z wyboru jest zwykle penicylina). Stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami), należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem. Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia składu prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne. Należy zachować ostrożność ponieważ rzekomobłoniaste zapalenie jelit może wystąpić po zakończeniu stosowania antybiotyku, nawet po upływie ponad 2 miesięcy od przyjęcia antybiotyku. Należy zachować ostrożność, ponieważ leczenie antybiotykami makrolidowymi może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG oraz zwiększać ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes, stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia. Nie można wykluczyć takiego działania preparatu, zwłaszcza u chorych z czynnikami ryzyka. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku występowania czynników ryzyka (zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku), takich jak: • zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca, ciężka niewydolność serca • zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu • zaburzenia elektrolitowe, takie jak np. zmniejszenie stężenia magnezu (hipomagnezemia) lub potasu (hipokaliemia) • wydłużony odstęp QT w zapisie EKG • występowanie w przeszłości komorowych zaburzeń rytmu serca • przyjmowanie leków powodujących wydłużenie odstępu QT takich jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (np. chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron, sotalol), leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna), cisapryd, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), leki przeciwdepresyjne (np. citalopram), fluorochionolony (np. lewofloksacyna, moksyfloksacyna). Stosując preparat u chorych z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi należy zachować ostrożność. Preparatu nie należy stosować w leczeniu zakażonych ran pooparzeniowych. Stosowanie preparatu może być związane z zaostrzeniem objawów miastenii (choroby, charakteryzującej się nużliwością mięśni) oraz wystąpieniem nowego zespołu miastenicznego. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w zapobieganiu lub leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks M. avium (MAC) u dzieci. Zawsze należy wziąć pod uwagę lokalne informacje dotyczące występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków drobnoustrojów chorobotwórczych. Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów? Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Preparat może jednak powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, drgawki, zaburzenia widzenia lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn. Dawkowanie preparatu Azitrox 500 - tabletki powlekane Preparat ma postać tabletek powlekanych. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stanu chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania. Dorośli i dzieci o masie ciała większej niż 45 kg: Zwykle stosuje się 500 mg 1 raz na dobę przez 3 dni. Wczesne stadium boreliozy: w pierwszej dobie pojedyncza dawka 1000 mg, następnie 500 mg 1 raz na dobę przez 4 dni. Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu, wyłącznie u dorosłych: 500 mg 1 raz na dobę przez 3 dni, następnie 500 mg 1 raz na tydzień przez kolejnych 9 tygodni (zachowując 7. dniowe odstępy pomiędzy przyjmowanymi dawkami; w drugim tygodniu preparat należy przyjąć po 7 dniach od przyjęcia pierwszej dawki). W powyższym schemacie dawkowania stosowana jest duża dawka azytromycyny i dlatego konieczne jest monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych przed rozpoczęciem leczenia i w czasie jego trwania. Powyższy schemat leczenia trądziku (3 dni + 9 tygodni) może być u danego pacjenta zastosowany tylko raz, gdyż nie ma badań klinicznych, których wyniki wykazałyby na bezpieczeństwo i skuteczność powtarzania tego schematu leczenia. Zakażenia układu moczowo-płciowego wywołane przez chlamydie: jednorazowo 1000 mg. Dzieci o masie ciała mniejszej niż 45 kg: nie należy stosować preparatu; skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu w tej grupie nie zostały zbadane. U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania, jednakże ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca w tej grupie wiekowej należy zachować szczególną ostrożność. W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 40 ml/min). W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Nie należy stosować preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podawania: Preparat przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować 1 raz na dobę, połykać w całości, co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po nim. Czy można stosować Azitrox 500 - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią? W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem! Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne i gdy w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku! Azytromycyna przenika do mleka kobiety karmiącej. Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. Czy mogę stosować równolegle inne preparaty? Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. Nie należy stosować preparatu z którymkolwiek z następujących leków: • alkaloidy sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina); możliwe zatrucie alkaloidami sporyszu: skurcz naczyń, niedokrwienie kończyn i innych tkanek, w tym ośrodkowego układu nerwowego. Ze względu na ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes, stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia, zachowania szczególnej ostrożności wymaga przyjmowanie leków powodujących wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, takich jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (np. chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron, sotalol), leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna), cisapryd, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), leki przeciwdepresyjne (np. citalopram), fluorochionolony (np. lewofloksacyna, moksyfloksacyna). Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat stosowany jest z którymkolwiek z niżej wymienionych leków: • preparaty zobojętniające sok żołądkowy mogą wpływać na wchłanianie azytromycyny (powodować zmniejszenie stężenia maksymalnego, bez wpływu na całkowitą dostępność biologiczną) i dlatego nie powinny być stosowane jednocześnie z antybiotykiem; azytromycynę należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających sok żołądkowy; • digoksyna i kolchicyna; preparat może powodować zwiększenie stężenia i nasilenie działań toksycznych stosowanej równolegle digoksyny i kolchicyny; u chorych stosujących równolegle digoksynę należy monitorować jej stężenie we krwi a chory powinien pozostawać pod obserwacją kliniczną; • zydowudyna; azytromycyna może powodować zwiększenie stężenia czynnego metabolitu zydowudyny w niektórych komórkach krwi obwodowej, co może być korzystne dla chorych; • astemizol, alfentanyl; antybiotyk może nasilać działanie tych leków; • statyny (np. atorwastatyna); ryzyko wystąpienia rabdomiolizy, zespołu objawów związanych z rozpadem mięśni poprzecznie prążkowanych; • cisapryd; ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG i wystąpienia zaburzeń typu torsade de pointes, stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia; • doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna); azytromycyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych; w okresie stosowania antybiotyku należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi (oznaczanie czasu protrombinowego); w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie tych leków; • cyklosporyna; azytromycyna może nasilać toksyczność cyklosporyny; jeżeli konieczne jest jej równoległe stosowanie lekarz zaleci monitorowanie stężenia cyklosporyny we krwi i odpowiednio zmodyfikuje stosowaną dawkę; • nelfinawir; możliwe zwiększenie stężenia azytromycyny; nie obserwowano klinicznie istotnych działań niepożądanych; • ryfabutyna; równoległemu stosowaniu azytromycyny i ryfabutyny może towarzyszyć zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (neutrofilów), czyli neutropenia, choć nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem obu leków; • terfenadyna; nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia interakcji; • teofilina; należy obserwować, czy nie występują objawy świadczące o zwiększaniu się stężenia teofiliny we krwi. Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Azitrox 500 - tabletki powlekane? Jak każdy lek, również Azitrox 500 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. Najczęściej możliwe: biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, ból głowy, zmiany w obrazie krwi i badaniach diagnostycznych (zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofili, bazofili, monocytów, neutrofilów, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi). Niezbyt często: nadkażenia opornymi bakteriami i drożdżakami (stany zapalne błon śluzowych żołądka i jelit, gardła, zapalenie płuc, zapalenie pochwy i inne), leukopenia/neutropenia (zmniejszenie liczby leukocytów/granulocytów obojętnochłonnych czyli neutrofilów), eozynofilia, zmniejszenie łaknienia, jadłowstręt, niepokój, nerwowość, bezsenność, zawroty głowy, senność, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zaburzenia słuchu, uczucie kołatanie serca, duszność, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zapalenie żołądka, suchość w jamie ustnej, odbijanie, nadmierne wydzielanie śliny, refluks żołądkowy, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, bóle mięśni, kości i stawów, zapalenie kości i stawów, ból nerek, bolesne oddawanie moczu, krwotok z dróg rodnych, zaburzenia jąder, uczucie rozbicia, gorączka, astenia, ból w klatce piersiowej, zmęczenie, obrzęki, zaburzenia parametrów czynnościowych wątroby, zaburzenia elektrolitowe, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia glukozy, zmiany w obrazie krwi. Rzadko zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelit (objawiające się biegunką), małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, agresja, niepokój, stany splątania, zaburzenia orientacji, omamy, omdlenia, drgawki, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia czucia (niedoczulica), węch opaczny, utrata węchu, utrata smaku, szumy uszne, zaburzenia słuchu, głuchota, miastenia, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, przebarwienie języka, niewydolność wątroby, żółtaczka, piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, miopatia, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Ponadto możliwe reakcje nadwrażliwości, w tym: pokrzywka, wykwity skórne, wysypka, świąd, nadwrażliwość na światło, suchość skóry, nadmierna potliwość. Może wystąpić obrzęk naczynioruchowy (możliwy utrudniający oddychanie obrzęk ust, języka, gardła i krtani), reakcje anafilaktyczne i wstrząs anafilaktyczny a także, ciężkie reakcje skórne takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, ostra uogólniona osutka krostkowa. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy którejkolwiek z powyższych reakcji nadwrażliwości, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Przeczytaj też artykuły Angina Nieżyt nosa Ostre i przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dzieci Zapalenie cewki moczowej Zapalenie płuc Inne preparaty na rynku polskim zawierające azytromycyna Azibiot (tabletki powlekane) Azimycin (tabletki powlekane) Azithromycin Aurovitas (tabletki powlekane) Azithromycin Genoptim (tabletki powlekane) Azithromycin Krka (tabletki powlekane) AzitroLEK (proszek do sporządzania zawiesiny doustnej) AzitroLEK (tabletki powlekane) AzitroLEK 250 (tabletki powlekane) AzitroLEK 500 (tabletki powlekane) Azycyna (granulat do sporządzania zawiesiny doustnej) Azycyna (tabletki powlekane) Azyter (krople do oczu, roztwór) Bactrazol (tabletki powlekane) Macromax (tabletki powlekane) Nobaxin (tabletki powlekane) Sumamed (kapsułki twarde) Sumamed (proszek do sporządzania zawiesiny doustnej) Sumamed (tabl. do sporz. zaw. doustnej) Sumamed (tabletki powlekane) Sumamed forte (proszek do sporządzania zawiesiny doustnej) Szkarlatyna, czyli płonica, jest chorobą wywołaną przez beta-hemolizujące paciorkowce ropne grupy A ( Streptococcus pyogenes ), zwykle wywołujące zapalenie migdałków i gardła. Choroba może przebiegać pod względem klinicznym łagodnie, umiarkowanie ciężko lub ciężko. Paciorkowce są bardzo wrażliwe na antybiotyki z grupy Antybiotyki wielu wydają się być lekiem na całe zło. Wiadomo, że dobrze dobrane szybko niwelują objawy choroby. Dlatego kiedy tylko w organizmie pojawia się jakaś infekcja, chętnie „rozglądamy się” za antybiotykiem. Tymczasem ten rodzaj leku powinien być stosowany jedynie w ściśle określonych przypadkach. Nie jest tajemnicą, że Polacy antybiotyków nadużywają – jesteśmy w czołówce krajów europejskich, w których antybiotyki są przepisywane najczęściej. Termin antybiotyk pochodzi z języka greckiego i oznacza „przeciw życiu”, a konkretnie przeciw życiu bakterii. Pierwszy, odkryty w roku 1928 antybiotyk, czyli penicylina, był prawdziwym przełomem w medycynie. Dzięki antybiotykom uleczalne stały się takie choroby zakaźne jak gruźlica czy dżuma, które wcześniej często prowadziły do śmierci. Kiedy stosować antybiotyki? Antybiotyki mogą mieć działanie bakteriostatyczne lub bakteriobójcze. W pierwszym przypadku hamują namnażanie się bakterii, w drugim – niszczą ich żywe komórki. Antybiotyki są skuteczne jedynie wówczas, gdy zakażenie jest powodowane bakteriami. Dlatego też ordynowanie antybiotyku powinno wystąpić tylko wtedy, gdy lekarz ma pewność, że infekcja jest bakteryjna. Rzadko kiedy wykonuje się badania potwierdzające etiologię infekcji. Czytaj więcej: Leczenie grypy Lekarze wypisując antybiotyk, opierają się na charakterystycznych objawach zakażenia bakteryjnego oraz miejscu występowania zakażenia, ponieważ określone grupy bakterii dają określone objawy. Jeśli lekarz ma wątpliwości co do pochodzenia choroby, powinien zlecić wykonanie posiewu. Z kolei, jeśli leczenie antybiotykiem pozostaje nieskuteczne, wówczas należy wykonać antybiogram, który wykaże, na jaki antybiotyk są wrażliwe bakterie przy antybiotykoterapii Sukces leczenia antybiotykiem zależy zarówno od właściwie dobranego rodzaju leku, jak i sposobu jego przyjmowania. Do najczęstszych błędów pacjentów podczas leczenia antybiotykiem zalicza się: 1. Nieprzestrzeganie godzin przyjmowania leku Antybiotyki powinny być przyjmowane w równych odstępach czasu – w zależności od rodzaju co 24, 12 lub 8 godzin. Dzięki regularnie przyjmowanej dawce leku, ich stężenie w organizmie jest stałe, a bakterie nie są w stanie się namnażać. Robienie zbyt dużych przerw daje im z kolei czas na dalszy rozwój, co opóźnia proces leczenia. 2. Nieprzyjmowanie antybiotyku do końca Antybiotyki zawsze należy przyjąć do końca, czyli przez tyle dni, ile zalecił lekarz. Zwykle leczenia antybiotykiem trwa 8−10 dni, choć na leczenie zakażenia pęcherza moczowego może ograniczać się do 3 dni. O tym jednak decyduje lekarz. Pacjenci często rezygnują z antybiotykoterapii w połowie kuracji, kiedy tylko poczują się lepiej. Jest to bardzo niekorzystne, gdyż znacznie zwiększa szansę na ponowną aktywność bakterii, które wywołały chorobę. 3. Brak ochrony układu pokarmowego Antybiotyki są zgubne nie tylko dla bakterii chorobowych, ale także dla korzystnych dla naszego zdrowia bakterii skolonizowanych w układzie pokarmowym. Skutkiem takiego wyjałowienia organizmu bywa biegunka poantybiotykowa. W ramach ochrony dobroczynnych bakterii należy przyjmować preparaty osłonowe (probiotyki) zarówno w postaci leków, jak i naturalne (jogurty, kefiry). Preparaty probiotyczne powinny być przyjmowane z około godzinnym odstępem czasu od podania antybiotyku. Możne je stosować także po zakończeniu antybiotykoterapii, aby przyspieszyć odbudowę flory bakteryjnej w układzie pokarmowym. Odporni na antybiotyki? W ostatnich latach specjaliści biją na alarm z powodu nadużywania antybiotyków, bakterie chorobotwórcze zaczynają być na nie odporne. Zdecydowana większość przypadków ostrego zapalenia oskrzeli (ok. 95 proc.) powodowana jest przez wirusy. Podobnie jest z ostrym zapaleniem zatok oraz ostrym zapaleniem gardła (ok. 80 proc. przypadków powodują wirusy). Także w zapaleniu ucha środkowego nie ma sensu podawać antybiotyku, przynajmniej w pierwszej fazie, która jest powodowana przez wirusy. Dopiero z czasem może dojść do powikłań, przy których konieczny jest antybiotyk. W praktyce jednak wyżej wymienione schorzenia, szczególnie jeśli dotyczą dzieci często bywają leczone antybiotykiem, choć nie ma to żadnego uzasadnia. Antybiotyk podany „na wyrost” nie zapobiega zakażeniu bakteryjnemu. A jedynie „uczy” bakterie, jak radzić sobie z antybiotykiem. To jeszcze jeden powód, dla którego tę grupę leków należy stosować tylko wtedy, gdy jest naprawdę niezbędna.
Antybiotyki stosowane w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek. Podstawę leczenia są przeciwbakteryjne, antybiotyki, a wśród nich grupę beta-laktamy: aminopenicylinami (ampicylina, amoksycylina) charakteryzują się bardzo wysoką aktywność w stosunku do E. Coli naturalnego, Proteus, Enterococcus. Główną ich wadą jest podatność
Jest to antybiotyk makrolidowy, jego główne zalety to: bardzo długi czas działania (stosowany raz dziennie), dobre przenikanie do zakażonych tkanek i niewielka liczba działań niepożądanych. Patrz również: AZI SANDOZ. WskazaniaPrzeciwwskazaniaInterakcjeDawkowanieCenaSkładStosowany w zakażeniach bakteryjnych, także wywołanych przez drobnoustroje atypowe, jakimi są mykoplazmy. Patrz również: AZI na lek i inne antybiotyki makrolidowe (erytromycynę, roksytromycynę). Poinformuj lekarza, jeśli stwierdzono u ciebie chorobę wątroby lub upośledzenie czynności nerek; konieczna jest zmiana dawkowania leku. Nie należy łączyć z lekami zobojętniającymi zawierającymi glin lub magnez ani z alkaloidami sporyszu. brak danych Sumamed ZAWIESINA jak stosować: W celu przygotowania zawiesiny należy napełnić butelkę przegotowaną i ostudzoną wodą do 2/3 poziomu oznakowanego na etykiecie kreską, starannie wstrząsnąć i uzupełnić wodą do kreski. Przed każdym podaniem leku należy wstrząsnąć butelkę, w cel uzyskania jednorodnej zawiesiny antybiotyk w postaci zawiesiny należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed jedzeniem lub 2 godziny po posiłku. Przygotowaną zawiesinę należy podawać za pomocą dołączonej do opakowania strzykawki lub dwustronnej łyżeczki-miarki. Wstrząsnąć przed podaniem! Po podaniu leku dziecku należy podać mu trochę herbaty lub soku do popicia, aby lek nie pozostał w ustach. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (biegunki, stany zapalne jelit) zalecane jest stosowanie probiotyków (przyjmuje się je godzinę po zażytym antybiotyku). Probiotyki warto przyjmować jeszcze przez kilka dni po skończonej antybiotykoterapii gdyż odbudowują florę fizjologiczną jelit, wzmacniają naturalne siły obronne organizmu i zapobiegają kolejnym zakażeniom Na czas przyjmowania antybiotyku przeciwwskazane jest stosowanie witamin, ponieważ są dobrą pożywką dla bakterii. Po witaminy warto sięgnąć dopiero po zakończeniu terapii, by wzmocnić organizm w przypadku pominięcia dawki leku o stałej, określonej porze, lek należy podać jak najszybciej (jeśli czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi) lub podać kolejną dawkę o właściwej porze i kontynuować regularne podawanie leku. Nie należy stosować dawki podwójnej, w celu uzupełnienia pominiętej dawki – zwiększy to tylko ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Przygotowaną zawiesinę należy przechowywać 5 – 10 dni w temperaturze poniżej 25oC Sumamed TABLETKI jak stosować: Antybiotyk może być zażywany z pożywieniem lub bez. Lek stosuje się 1 raz na dobę (co 24h). Nie należy równocześnie stosować środków zobojętniającymi sok żołądkowy. Leki zobojętniające należy przyjmować w odstępie co najmniej 2-3 godzin od zażycia antybiotyku. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (biegunki, stany zapalne jelit) zalecane jest stosowanie probiotyków (przyjmuje się je godzinę po zażytym antybiotyku). Probiotyki warto przyjmować jeszcze przez kilka dni po skończonej antybiotykoterapii gdyż odbudowują florę fizjologiczną jelit, wzmacniają naturalne siły obronne organizmu i zapobiegają kolejnym zakażeniom. Na czas przyjmowania antybiotyku przeciwwskazane jest stosowanie witamin, ponieważ są dobrą pożywką dla bakterii. Po witaminy warto sięgnąć dopiero po zakończeniu terapii, by wzmocnić organizm w przypadku pominięcia dawki leku o stałej, określonej porze, lek należy przyjąć jak najszybciej (jeśli czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi) lub przyjąć kolejną dawkę o właściwej porze i kontynuować regularne przyjmowanie leku. Nie należy stosować dawki podwójnej, w celu uzupełnienia pominiętej dawki – zwiększy to tylko ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Cena od 30 do 50 zł. 6 tabletek, 1 tabletka zawiera 125 mg azitromycyny; 2 tabletek lub 3 tabletek, 1 tabletka zawiera 500 mg azitromycyny; 6 kaps., 1 kaps. zawiera 250 mg azitromycyny; 20 ml lub 30 ml syropu, 5 ml (łyżeczka do herbaty) zawiera 100 mg lub 200 mg leczenie było skuteczne, tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków, konieczne jest stosowanie leku przez pełny okres zalecony przez lekarza. Należy unikać niepożądaneDziałania niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego. Poważnymi objawami, wymagającymi kontaktu z lekarzem są: ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, wysypki skórne, trudności w oddychaniu, krew w stolcu i wymioty, zażółcenie skóry lub białkówek oka. Sumamed Opinie Dodaj własną opinię Zadaj pytanie na forum Sumamed uzyskał ocenę z 5 na podstawie 1 opinii CenaSkutecznośćCzas działaniaOcena leku: (1 opinia pacjentów)  U części pacjentów występują tzw. alergie krzyżowe, np. po zażyciu cefalosporyn. Antybiotyki, skutki uboczne mogą dotyczyć pracy wielu narządów. Niektóre antybiotyki mogą również wpływać na funkcje narządów, takich jak wątroba, nerki i serce, jak również powodować inne skutki uboczne, w tym bóle i zawroty głowy, a nawet
Antybiotyk na anginę bakteryjną (paciorkowce to konieczność! Leczenie anginy bakteryjnej bez antybiotyku powoduje, że narażamy się na groźne powikłania po anginie. Brak antybiotykoterapii w tym przypadku może spowodować gorączkę reumatyczną, zapalenie wsierdzia, nerek, ucha środkowego, a nawet sepsę! W tym przypadku domowe metody nie wystarczą, mogą jedynie złagodzić dolegliwości. Należy jednak pamiętać, że antybiotyk na gardło stosujemy jedyne w przypadku potwierdzonej infekcji bakteryjnej – nigdy w przypadku wirusów! Sprawdź, ile trwa i jak wygląda prawidłowe leczenie anginy. Mimo, że objawy anginy wywołanej przez paciorkowce, nawet w 75% mogą samoistnie ustępować w ciągu kilku dni, to brak odpowiedniego leczenia jest sytuacją niebezpieczną. Pierwszym krokiem, do sprawdzenia czy antybiotyk na gardło zadziała jest wykonanie badania – wymazu z gardła lub testu na paciorkowce. WIĘCEJ: o tym jak rozpoznać anginę za pomocą badań W przypadku potwierdzenia bakteryjnej infekcji gardła lekarz przepisuje receptę na antybiotyk! Antybiotyk na anginę – 5 powodów, dla których jest konieczny! Antybiotyki to ostateczność i nie wolno w żadnym wypadku ich nadużywać, jednak w przypadku anginy bakteryjnej – są konieczne. Dlaczego? 1. Zmniejsza zakaźność Osoby, które nie przeszły antybiotykoterapii po anginie przez kilka miesięcy są nosicielami paciorkowców. Takich „małych nosicieli” jest najwięcej wśród dzieci pomiędzy 3 a 15 rokiem życia. Mimo, że u chorego objawy ustępują może on zarażać kolejne osoby. Antybiotyk skraca czas zakaźności – już po 24 godzinach od przyjęcia pierwszej dawki, chory przestaje zarażać. 2. Redukuje nosicielstwo Antybiotyk na anginę redukuje również nosicielstwo – po przebyciu zakażenia, nawet 20% dzieci i 5% dorosłych staje się bezobjawowymi nosicielami. 3. Skraca czas choroby Gorączka w przypadku nieleczonej anginy może trwać nawet kilka dni, średnio ustępuje po 3 – 5 dniach. Natomiast ból gardła spowodowany infekcją ustępuje w ciągu 7 dni. W przypadku zastosowania antybiotykoterapii skraca się czas trwania bólu gardła i gorączki. 4. Zapobiega nawrotowi infekcji Nawroty anginy ropnej zdarzają się stosunkowo bardzo często. Głównie dotyczy to dzieci – nawet 1 na 3 dzieci może mieć nawrót anginy w okresie do 3 miesięcy od pierwszego zachorowania. Zdarzają się również przypadki, że dziecko ze skłonnością do nawrotowych angin choruje nawet 3-6 razy w ciągu roku. 5. Zapobiega powikłaniom po anginie Powikłania po anginie to bardzo bagatelizowany problem. Niedoleczenie anginy w konsekwencji może prowadzić do ponownej infekcji o cięższym przebiegu oraz wystąpienia powikłań – od rozwoju ropni okołomigdałkowych, aż po zapalenie mięśnia sercowego czy niewydolności nerek, związane z zapaleniem kłębuszków nerkowych. Czy po podaniu antybiotyku chory zaraża? Jeżeli osoba chora na anginę rozpocznie leczenie antybiotykiem przestaje być zakaźna po około 24 godzinach od rozpoczęcia kuracji. W przypadku, gdy nie podejmie się leczenia antybiotykiem czas ten znacznie się wydłuża – chory zaraża nawet do tygodnia po ustąpieniu objawów. Do czasu podjęcia leczenia chory powinien unikać kontaktu z innymi osobami w żłobku, przedszkolu, szkole czy pracy. Angina leczenie – antybiotyk pierwszego rzutu Już wiemy, że leczenie bakteryjnego zapalenia gardła (angina) wymaga antybiotyku. Zgodnie z obecnymi rekomendacjami w leczeniu zapalenia gardła lub migdałków o etiologii – jako antybiotyk pierwszego rzutu stosuje się penicylinę (fenoksymetylopenicylina). Jest ona podawana doustnie i stosuje się ją zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Czego nie stosujemy do leczenia anginy wywołanej przez paciorkowca? – sulfonamidów – nie zabijają one u chorych; – tetracyklin – z uwagi na dużą liczbę szczepów opornych na te antybiotyki; – fluorochinolonów – ponieważ starsze generacje tych antybiotyków mają ograniczoną skuteczność, natomiast nowsze generacje mają zbyt szerokie spektrum działania – co niekorzystnie wpływa na zaburzenia naturalnej mikroflory organizmu; Przez jaki czas podaje się antybiotyk na gardło? Penicylina w postaci tabletek doustnych powinna być podawana przez 10 dni. Najczęściej 2 lub 3 razy na dobę. W leczeniu anginy ropnej nie stosuje się obecnie penicyliny podawanej w zastrzykach. Jaki antybiotyk na anginę podaję się w przypadku uczulenia na penicylinę? Jeżeli pacjent ma uczulenie na penicylinę to w leczeniu zaleca się stosowanie przez 10 dni cefalosporyn o wąskim spektrum działania. Jaki antybiotyk stosuje się przy nawracającej anginie? Zgodnie z rekomendacjami Narodowego Programu Ochrony Antybiotyków z 2016r. w przypadkach nawracającej anginy paciorkowcowej zaleca się podawanie cefadroksylu lub klindamycyny. W przypadku często nawracającej anginy rozważa się również zabieg tonsylektomii, czyli chirurgicznego usunięcia migdałków. Ile trwa angina? To ile trwa infekcja anginy ropnej zależy w dużej mierze od szybkiego rozpoznania oraz pojęcia leczenia antybiotykiem! Angina bakteryjna jest zawsze leczona antybiotykiem. Stosowanie antybiotyku skraca czas występowania objawów, ogranicza zakaźność oraz przede wszystkim zapobiega bardzo groźnym dla zdrowia powikłaniom po niewyleczonej anginie (np. wielonarządowa choroba zapalna, zapalenie mięśnia sercowego). Bakteryjne zapalenie gardła wywołane przez ma charakter samoograniczający się i trwa od 5 do 7 dni. Streptococcus pyogenes jest wrażliwy na penicylinę, dlatego podjęcie skutecznego leczenia antybiotykiem jest stosunkowo proste – o ile infekcja zostanie prawidłowo rozpoznana. Antybiotyk na gardło – dlaczego nie można przerwać kuracji? Często przy terapii antybiotykiem dość szybko zaczynamy czuć się lepiej, ponieważ objawy zmniejszają swoje nasilenie lub zaczynają znikać. I niestety, bardzo często, gdy tylko poczujemy się lepiej – decydujemy się na zakończenie kuracji, mimo zaleceń lekarskich. Nie można zmieniać dawki leku ani przerwać kuracji antybiotykiem! Żeby leczenie anginy było skuteczne, należy przyjmować antybiotyk do ostatniej dawki. Jeżeli decydujemy się na przedwczesne zakończenie terapii, to bardzo często bakterie zostają jedynie osłabione a nie zabite. Taki scenariusz powoduje, że jedynie zaleczymy chorobę a bakterie „ukryte” w zakamarkach gardła i migdałków zaatakują ponownie przy najmniejszym osłabieniu odporności. Angina bez antybiotyku? Leczenie anginy bez antybiotyku to bardzo zły pomysł! Wiele osób w pierwszej kolejności na ból gardła decyduje się stosować domowe sposoby. Niestety w przypadku anginy wywołanej przez domowe sposoby leczenia mogą jedynie złagodzić objawy – jednak nie pozwolą usunąć przyczyny choroby. Paciorkowce grupy A to bardzo niebezpieczne bakterie. Każdego roku wiele osób cierpi na powikłania po anginie. Jest to skutek albo niepodjęcia leczenia antybiotykiem, przerwania zbyt wcześnie kuracji lub zastosowanie nieodpowiedniego antybiotyku. Powikłania jakie mogą rozwinąć się w wyniku infekcji można podzielić na miejscowe oraz ogólne. Mogą one mieć również charakter ropny lub nieropny. 1. POWIKŁANIA MIEJSCOWE To naciek lub ropień okołomigdałkowy lub ropień przestrzeni gardłowej (ropień jest rodzajem guza wypełnionego ropą, sprawiającego duży ból). Do powikłań miejscowych zaliczamy również zakrzepowe zapalenie żyły szyjnej wewnętrznej. 2. POWIKŁANIA OGÓLNE – SEPSA Sepsa (inaczej posocznica) to gwałtowna, ogólnoustrojowa reakcja zapalna organizmu na zakażenie. Reakcja zapalna wywołana jest przez krążące w krwi drobnoustroje. – PACIORKOWCOWY ZESPÓŁ WSTRZĄSU TOKSYCZNEGO Rozwija się bardzo szybko, w wyniku zakażenia paciorkowcami grupy A, które produkują toksyny. Najczęściej jest następstwem SEPSY oraz zakażenia mięśni i tkanki podskórnej. W wyniku wstrząsu dochodzi do niedotlenienia tkanek i narządów, co skutkuje ich niewydolnością. Podczas wstrząsu może dojść do spadku ciśnienia tętniczego, uszkodzenia płuc, nerek czy wątroby. W przypadku tej choroby śmiertelność jest bardzo wysoka. – GORĄCZKA REUMATYCZNA I WADY SERCA Jest wynikiem nieprawidłowej reakcji immunologicznej organizmu w wyniku zakażenia gardła przez Streptococcus pyogenes. W organizmie rozwija się stan zapalny o podłożu autoimmunologicznym obejmujący wiele narządów. Wynikiem gorączki reumatycznej jest zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie stawów czy pląsawica. Nabyte wady serca są najczęściej spowodowane przez gorączkę reumatyczną. – OSTRE KŁĘBUSZKOWE ZAPALENIE NEREK Może być wynikiem zarówno powikłania po anginie, jak również zakażenia skóry –wywołanych przez paciorkowce grupy A. Choroba jest związana z odkładaniem się kompleksów immunologicznych w kłębuszkach nerkowych, co prowadzi do ich uszkodzenia. – MARTWICZE ZAPALENIE POWIĘZI Jest to ciężkie zakażenie, prowadzące do rozległej martwicy skóry, tkanki podskórnej oraz powięzi (powięź to błona z tkanki łącznej, która osłania mięśnie). Rozwija się szybko, powodując objawy ogólnoustrojowego wstrząsu toksycznego. Pozostałe powikłania – OSTRE ZAPALENIE UCHA ŚRODKOWEGO – ZAPALENIE ZATOK PRZYNOSOWYCH – ROPIEŃ MÓZGU I ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH Należy pamiętać, że paciorkowiec grupy A może powodować nie tylko anginę, ale również powierzchowne zapalenia skóry (liszajec), różę czy cellulitis. Podsumowując, Wiele osób zauważając ropne naloty w gardle, od razu zaczyna szukać informacji na temat anginy i jej leczenia – a tym samym trafia na informacje o antybiotykach. Świadczy o tym bardzo duża ilość informacji jakie wyświetlają się po wpisaniu w wyszukiwarkę internetową fraz takich jak: „antybiotyk angina”, „angina antybiotyk” czy „angina leczenie”. Warto pamiętać podstawowe zasady leczenia anginy – antybiotyk na anginę zawsze przyjmuj zgodnie z zaleceniami lekarza i nie przerywaj kuracji mimo lepszego samopoczucia. W ten sposób zapobiegniesz rozwojowi groźnych powikłań! Autor: mgr inż. Monika Byrska Biotechnolog, diagnosta laboratoryjny. Studia ukończyła na Śląskim Uniwersytecie Medycznym oraz Politechnice Śląskiej. Posiada doświadczenie w dziedzinie medycyny laboratoryjnej z zakresu immunologii i autoagresji. Współautor działu Diagnostyka w magazynie farmaceutycznym „LEK W POLSCE”. Autor treści i artykułów eksperckich w Prelegent na kursach specjalizacyjnych dla farmaceutów na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. Bibliografia: [1] Szczypa K., Wilemska J., Hryniewicz W., Sitkiewicz I.: Epidemiologia zakażeń streptococcus pyogenes, struktura klonalna populacji i antybiotykooporność, Post. Mikrobiol., 2013, 52, 3, 223–232. [2] Dziekiewicz M., Radzikowski A.: Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia, Pediatr Med Rodz 2016, 12 (2), p. 141–149. [3] Filiczak K., Sybilski A.: Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty, Pediatr Med Rodz 2013, 9 (1), p. 50–56. [4] Samet A., Arłukowicz E., Nowicki R., Barańska-Rybak W.: Skórne infekcje bakteryjne u dzieci. Ropne choroby o etiologii paciorkowcowej i mieszanej, Przew Lek, 2002, 5, 4, 61-62. [5] Wasilewska A., Zawadzka-Głos L.: Analiza kliniczna pacjentów z ropniem okołomigdałkowym w materiale Kliniki Otolaryngologii Dziecięcej WUM w 2016 roku, Nowa Pediatria 1/2017. [6] Wawrzyniak A.: Racjonalna terapia ostrych infekcji górnych dróg oddechowych, Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 5, 401–406.
Dodatkowe badania, które warto zrobić po antybiotyku: badanie mikrobiologiczne – wymazu z gardła, zatok, ucha w zależności, z jaką infekcją mieliśmy do czynienia czy posiew moczu. Badanie jest szczególnie ważne, gdy czujemy, że infekcja nie jest do końca wyleczona. Warto zrobić je z antybiogramem, aby w przypadku nawrotu infekcji

Jaka musi być przerwa między antybiotykami Antybiotyk 3 razy dziennie co ile godzin Przyjmowanie antybiotyku i chodzenie do pracy Czy antybiotyk trzeba wybrać do końca Przerwanie brania antybiotyku Ile dni brać antybiotyk Augmentin Dlatego jeśli otrzymamy antybiotyk na 3 lub na 7 dni, ważne jest, by terapii nie przerywać. – Czas leczenia zależy od ciężkości zakażenia oraz farmakokinetyki, czyli utrzymywania się leku w organizmie. Są leki, które mimo, że są podawane przez 3 dni, utrzymują się w organizmie przez 7-10 dni – dodaje lekarz. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Dlaczego kuracja antybiotykowa trwa 7 dni”… Jaka musi być przerwa między antybiotykami W przypadku konieczności podawania leku dwa razy dziennie, kolejne dawki powinny być przyjmowane w stałych 12 godzinnych odstępach. Z kolei w przypadku podawania leku trzy razy dziennie odstęp między kolejnymi dawkami powinien wynosić równo 8 godzin. Antybiotyk 3 razy dziennie co ile godzin Z kolei w przypadku podawania leku trzy razy dziennie odstęp między kolejnymi dawkami powinien wynosić równo 8 godzin. Należy wziąć pod uwagę rytm dobowy dziecka i planować odstępy podania leku wykorzystując całą dobę – zarówno dzień, jak i noc. Przyjmowanie antybiotyku i chodzenie do pracy – Antybiotyki czy infekcja same w sobie nie są przeciwwskazaniem do wyjścia z domu. Należy jednak zachować rozsądek, ponieważ infekcja pogarsza tolerancję wysiłku i w sposób naturalny zmusza nas do odpoczynku i zwiększonej liczby godzin snu. Czy antybiotyk trzeba wybrać do końca Już w środku terapii, gdy antybiotyk zabije większość bakterii, poczujesz się lepiej. Trzeba jednak brać lek do końca. W przeciwnym razie część bakterii zacznie się znowu rozmnażać, powodując nawrót choroby. Na dodatek zarazki będą już umiały rozpoznawać antybiotyk i się przed nim bronić. Przerwanie brania antybiotyku Dlatego jeśli otrzymamy antybiotyk na 3 lub na 7 dni, ważne jest, by terapii nie przerywać. – Czas leczenia zależy od ciężkości zakażenia oraz farmakokinetyki, czyli utrzymywania się leku w organizmie. Są leki, które mimo, że są podawane przez 3 dni, utrzymują się w organizmie przez 7-10 dni – dodaje lekarz. Ile dni brać antybiotyk Augmentin Nie należy przyjmować leku Augmentin dłużej niż przez 2 tygodnie. Jeśli pacjent nadal nie czuje się dobrze, powinien ponownie skontaktować się z lekarzem.

Pojawia się między trzecim a 30. dniem od ukąszenia. "Ma nieregularny kształt i charakteryzuje go fioletowy obrębek" - wskazują medycy i przypominają: niestety w przeciwieństwie do KZM, nie ma szczepionki, która chroniłaby przed boreliozą. Leczy się ją antybiotykami. Najgorsza postać boreliozy, na zawsze niszczy mózg. Antybiotyków nie wolno popijać mlekiem czy kefirem. Dlaczego w czasie antybiotykoterapii, trzeba przyjmować probiotyki i z jakiego powodu powinniśmy je brać jeszcze przez 3-4 tygodnie po zakończeniu leczenia. Zobacz, co jeszcze warto wiedzieć na temat przyjmowania antybiotyków. Fot. PAP 1. Antybiotyki są naturalne i sztuczne? Antybiotyki są lekami stosowanymi w leczeniu wszelkiego rodzaju zakażeń bakteryjnych, ułatwiając organizmowi ich opanowanie (zabijają lub hamują wzrost bakterii i ich podziały). Używane są także profilaktycznie np. przed zabiegami chirurgicznymi i w profilaktyce bakteryjnego zapalenia wsierdzia. Antybiotyki na początku były to tylko naturalne substancje wykazujące aktywność przeciw bakteriom. Teraz są to też substancje syntetyczne. Obecnie za leki działające na drobnoustroje uznaje się również chemioterapeutyki, czyli substancje wytworzone przez człowieka metodami chemicznymi. - W aktualnym zestawie leków przeciwdrobnoustrojowych większość substancji nadal stanowią antybiotyki, czyli produkty pochodzenia biologicznego – mówi dr Paweł Grzesiowski, kierownik Ośrodka Badania i Przeszczepiania Mikrobioty Jelitowej w Centrum Zapobiegawczej i Rehabilitacji w Warszawie. Dowiedz się, czy maseczki na twarz chronią przed zakażeniem koronawirusami Dr Grzesiowski wyjaśnia, że czas leczenia nie jest wyznacznikiem siły działania leku. Dlatego jeśli otrzymamy antybiotyk na 3 lub na 7 dni, ważne jest, by terapii nie przerywać. – Czas leczenia zależy od ciężkości zakażenia oraz farmakokinetyki, czyli utrzymywania się leku w organizmie. Są leki, które mimo, że są podawane przez 3 dni, utrzymują się w organizmie przez 7-10 dni – dodaje lekarz. Odkrycie pierwszego antybiotyku... ...czyli penicyliny, zostało dokonane w 1928 r. przez Alexandra Fleminga. Ten naukowiec zauważył, że przypadkowe zanieczyszczenie podłoża bakteriologicznego pleśnią Penicillium notatum powstrzymuje wzrost hodowli gronkowca złocistego. Jednak dopiero na początku lat 40. ubiegłego wieku penicylina stała się lekiem dzięki pracom zarówno Fleminga jak i Howarda Florey'a i Ernest Chaina. Za co ci trzej uczeni otrzymali w 1945 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. 2. Antybiotyki - kiedy brać? Antybiotyki te naturalne, i te otrzymane drogą syntezy chemicznej są lekami stosowanymi w terapii zakażeń bakteryjnych. Skuteczność antybiotyków jest bardzo duża, jednak nieodpowiednie i nadmierne stosowanie może przynieść odwrotny skutek tzn. powodować, że bakterie staną się na nie oporne tj. nie będą hamować ich rozwoju. Istnieją także antybiotyki przeciwgrzybicze i leki przeciwwirusowe. Idealnie, by było, by najpierw wykonać posiew materiału od chorego (np. krwi, moczu, wymazu z gardła) w celu określenia jaka bakteria jest odpowiedzialna za zakażenie i jaka jest jej wrażliwość na antybiotyki. Na podstawie takiego antybiogramu, można lepiej dobrać antybiotyk. Jednak lekarz, na podstawie stwierdzanych objawów u pacjenta i aktualnej sytuacji epidemiologicznej, jest w stanie ustalić przyczynę zakażenia i odpowiedzieć na pytanie, czy ma do czynienia z zakażeniem bakteryjnym, grzybiczym czy wirusowym. W przypadku ustalenia zakażenia wirusowego, antybiotyk nie jest potrzebny. Gdy znamy drobnoustrój wywołujący zakażenie i jego wrażliwość na antybiotyki mówimy o leczeniu celowanym, które jest najbardziej skuteczne. - W żadnym zakażeniu wirusowym nie podajemy antybiotyków, ponieważ nie działają na wirusy – podkreśla dr Grzesiowski. – Czasami, nie mając pewności, co do przyczyn infekcji, gdy objawy są niespecyficzne, a przebieg ciężki, podaje się antybiotyk empirycznie, do czasu ustalenia czynnika odpowiedzialnego za zakażenie np.: w zapaleniu płuc u dziecka. 3. Czy antybiotyk zabija też dobre bakterie bytujące w jelitach? Antybiotyk oprócz eliminowania chorobotwórczych bakterii, niszczy również drobnoustroje, stanowiące florę fizjologiczną. To one chronią człowieka przed różnymi zakażeniami bakteriami potencjalnie chorobotwórczymi. Niekorzystnym następstwem antybiotykoterapii może też być zniszczenie naturalnej jelitowej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego, na którą składają się liczne szczepy bakteryjne. Są one barierą dla bakterii chorobotwórczych. Odgrywają rolę w metabolizmie różnych substancji w przewodzie pokarmowym i wytwarzają witaminy. - Podanie antybiotyku zaburza skład flory jelitowej na wiele tygodni, co może stać się przyczyną tzw. dyzbakteriozy, zapalenia jelita lub biegunki poantybiotykowej – dodaje dr Grzesiowski. 4. Czy antybiotyki działają na wirusy np. grypy? W infekcjach wirusowych leczenie antybiotykami nie ma sensu, ponieważ nie działają one na wirusy i nie leczą chorób przez nie wywoływanych, dlatego antybiotykiem nie leczymy przeziębienia ani grypy. Grypa jest infekcją wirusową, podobnie jak większość przeziębień z katarem i kaszlem, a wirusy nie są wrażliwe na antybiotyki. Przeciw wirusom wynaleziono specjalne leki, które hamują ich rozwój. Nawet bardzo złe samopoczucie czy wysoka gorączka podczas infekcji wirusowej nie są uzasadnieniem do sięgnięcia po antybiotyk. Jednak w niewielkim odsetku przypadków może dojść, po zakażeniu wirusowym, do nadkażenia bakteryjnego i wtedy antybiotyk może okazać się zasadny. Nie jesteśmy bezbronni wobec koronawirusa! Dowiedz się, jak zwiększyć odporność na zakażenia 5. Jakie działania niepożądane mogą wystąpić po antybiotykach? Najczęściej są to lekkie objawy ze strony przewodu pokarmowego takie jak: mdłości, biegunka, wymioty lub wysypki skórne o różnym stopniu nasilenia. Rzadko zdarzają się także ciężkie działania niepożądane takie jak np.: wstrząs anafilaktyczny, wysoka gorączka, bóle stawów, pogorszenie słuchu, zaburzenia czynności nerek, wątroby, szpiku, ciężka biegunka poantybiotykowa wywołana zakażeniem beztlenową bakterią Clostridium difficile, która wzmaga podania specjalnych antybiotyków do leczenia. Większość innych objawów ustępuje po odstawieniu antybiotyku. Zawsze należy konsultować się z lekarzem. Objawem niepożądanym jest także eliminacja tzw. przyjaznych bakterii, które są częścią naszej flory fizjologicznej. Zwiększone ryzyko działań niepożądanych istnieje u osób starszych. W tej grupie wiekowej zwiększa się liczba czynników sprzyjających kumulacji leków, stąd częściej dochodzi do przedawkowania i działań toksycznych. Zawsze należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, gdy zapisywany jest antybiotyk, bowiem może dochodzić do różnych, niebezpiecznych dla zdrowia pacjenta, interakcji między lekami. 6. Czy można pić alkohol podczas przyjmowania antybiotyków? Nie powinno się pić alkoholu, gdy przyjmuje się jakiekolwiek leki. Ta zasada dotyczy też wszystkich antybiotyków. W czasie antybiotykoterapii nie wolno pic alkoholu! Połączenie antybiotyku i alkoholu może wywołać ciężkie niepożądane objawy ( nudności, wymioty, bóle głowy, drgawki). Generalnie alkohol osłabia działanie większości antybiotyków, a ponadto osłabia cały organizm i dlatego wolniej wracamy do zdrowia. 7. Czy antybiotyki można przyjmować w trakcie jedzenia? Antybiotyki mogą różnie reagować z pokarmami, z uwagi na substancje w nich zawarte. Część antybiotyków nie należy łączyć z pokarmem lub innymi lekami, ponieważ dochodzi do utrudnienia ich wchłaniania z przewodu pokarmowego. Wskazane jest zażywanie ich co najmniej godzinę przed jedzeniem lub dwie godziny po posiłku. Przykładami takich interakcji mogą być np.: - tetracykliny, których wchłanianie hamowane jest w obecności pokarmów, mleka, wapnia, magnezu, glinu, preparatów alkalizujących, żelaza, - fluorochinolony, których wchłanianie jest opóźnione przez pokarm, a hamowane przez magnez, glin, środki alkalizujące zawierające wapń, cynk i żelazo. 8. Antybiotyków nie należy popijać sokami, mlekiem lub jogurtem czy kefirem. Zawarty w tych ostatnich produktach wapń może hamować działanie niektórych antybiotyków (np. tetracyklin). Także napoje zawierające kofeinę (kawa, herbata, cola), źle wpływają na proces wchłaniania leków. Przyjmując je doustnie należy zawsze popijać leki wyłącznie wodą. 9. Dlaczego antybiotyk warto przyjmować zawsze o tej samej godzinie? Skuteczność antybiotyku uzależniona jest od odpowiedniego stężenia w tkankach, które musi być utrzymywane przez określony czas, dlatego bardzo istotne jest przyjmowanie antybiotyków w regularnych, ściśle określonych odstępach czasu. Najlepiej o stałych porach. Jeśli antybiotyk ma być podawany trzy bądź cztery razy dziennie (a więc odpowiednio co 8 lub sześć godzin), należy odpowiednio podzielić dobę, wliczając w to dzień i noc. Istotne jest również, doprowadzenie kuracji do końca, bowiem przedwczesne odstawienie antybiotyku, po 2-3 dniach, gdy tylko nastąpi poprawa, sprzyja rozwojowi oporności bakterii na dany antybiotyk i nie eliminuje bakterii, które spowodowały zakażenie. Efektem tego może być brak skuteczności antybiotyku przy powtórnym zakażeniu, bądź szybki nawrót choroby. 10. Dlaczego zaleca się przyjmowanie osłonowo probiotyków wraz z antybiotykiem? Antybiotyki niszczą fizjologiczną florę jelit umożliwiając rozwój bakterii chorobotwórczych i grzybów, dlatego, by temu zapobiegać, zaleca się przyjmowanie bakterii probiotycznych oraz pokarmów zawierających naturalne drobnoustroje probiotyczne – mówi dr Grzesiowski. – Wybierając probiotyk należy zwrócić uwagę na zawarte w nim szczepy bakteryjne, ilość bakterii w kapsułce oraz trwałość preparatu. Spożywając preparaty probiotyczne tj. zawierające szczepy pałeczek kwasu mlekowego, ale także kefiry bądź jogurty zawierające takie szczepy, uzupełniamy naszą florę jelitową. Należy pamiętać, że gdy stosujemy je biorąc antybiotyk należy zachować kilkugodzinny odstęp między antybiotykiem a probiotykiem. - Probiotyk należy zacząć brać na początku antybiotykoterapii i kontynuować do 3-4 tygodni po jej zakończeniu – mówi dr Grzesiowski. Lekarz dodaje, że jeśli dziecko po podaniu przepisanego antybiotyku, zwymiotuje do 15 minut po podaniu leku, wtedy jest wskazanie do powtórzenia dawki. Jednak jeśli wymioty powtarzają się, należy zmienić antybiotyk – podkreśla dr Grzesiowski. Agnieszka Pochrzęst-Motyczyńska ( Konsultacja dr med. Paweł Grzesiowski Źródła: Narodowy Program Ochrony Antybiotyków, e-Recepta na antybiotyk - ile ważna? W tym przypadku czas, w którym możemy zrealizować e-Receptę jest najkrótszy. Nie wynosi on 30 dni jak w przypadku większości leków przepisywanych na recepcie elektronicznej. W tej sytuacji pacjenci są zobowiązani do wykupienia jej w ciągu 7 dni. Po tym czasie nie ma już możliwości, aby Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Leki Alexey Portnov , Redaktor medyczny Ostatnia recenzja: хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Zapalenie krtani - ta nazwa obejmuje chorobę krtani, która ma podłoże zapalne, ale przyczyny prowokujące jej pojawienie się i rozwój mogą być inne. I nikt nie ma pytania, czy warto leczyć zapalenie krtani - na pewno warto? Oczywiście, że tak, ale co? Czy muszę przyjmować antybiotyki z zapaleniem krtani? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie w tym artykule. [1], [2], [3] Czy potrzebujesz antybiotyków na zapalenie krtani? Farmakologia nie stoi w miejscu, oferując coraz więcej nowych leków o lepszych właściwościach terapeutycznych. Innowacyjne preparaty o orientacji antybakteryjnej z łatwością poradzą sobie z zadaniami, które do niedawna rozwiązywano jedynie za pomocą antybiotyków. Dlatego istnieje uzasadnione pytanie, czy potrzebujesz antybiotyków na zapalenie krtani? Co więcej, nie tylko patogenna mikroflora może powodować postępujące zapalenie krtani. Jeśli pojawi się dylemat dotyczący konieczności przepisywania leków, najpierw należy ustalić źródło problemu, ponieważ stosowanie antybiotyków w niektórych przypadkach nie doprowadzi do żadnego pozytywnego postępu. Jakie są główne źródła wywołujące tę chorobę, nie leczą antybiotyków: Patologia, wywołana przez alergie (alergiczne zapalenie krtani). Profesjonalne predyspozycje: Zarezerwuj pył z bibliotek. Zwiększone obciążenie więzadeł piosenkarza, nauczyciela. Oparzenia z sokiem żołądkowym, z powodu okresowych erutacji (problemy z przewodem pokarmowym). Autoimmunologiczne przyczyny choroby, zmniejszenie obrony organizmu. Oznacza to, zapalenie krtani, w wyniku naruszenia mechanizmów obrony immunologicznej. Patologia wywołana przez infekcję grzybiczą. Osoby z historią niedoboru odporności lub poddane długiej kuracji antybiotykowej cierpią głównie. Postępując zgodnie z powyższym, wniosek jest jeden - czy przepisać antybiotyki na zapalenie krtani, czy powinien być tylko specjalistą. Tylko wykwalifikowany lekarz, na podstawie badania i wyników badania, może prawidłowo zdiagnozować i znaleźć przyczynę patologii. Aby prawidłowo wybrać terapię i zaplanować harmonogram i dawkę leku, należy najpierw zbadać rozmaz (materiał badawczy - śluz z krtani). Umożliwi to określenie patogenu i sprawdzenie poziomu jego wrażliwości na ten lub ten antybiotyk. Bez tego testu w procesie leczenia nie można osiągnąć pożądanego rezultatu, a nawet uzyskać komplikacje podczas leczenia, wydaje się, że jest to drogi i silny antybiotyk, podczas gdy tańszy wykazuje doskonały wynik. I tu nie chodzi o to, że pierwszy narkotyk jest gorszy od drugiego. Przyczyną różnych wyników w patogenach i ich wrażliwości na tę lub tę substancję czynną, która stanowi podstawę leku. Dlatego wyniki ukierunkowanego badania są gwarancją odpowiedniego leczenia i szybkiego pozytywnego wyniku. [4] Leczenie zapalenia krtani antybiotykami Jeśli ustalona zostanie przyczyna choroby, a leczenie zapalenia krtani antybiotykami jest nieuniknione, należy przestrzegać pewnych zaleceń dotyczących mianowania tej grupy leków: Weź wymaz z gardła i przeprowadź badanie, aby ustalić prowokatora choroby. Ustal swoją wrażliwość na określoną grupę leków. Wykonuje się antybiotykogram. Jeśli dany antybiotyk zostanie podjęta przez trzy dni, a pozytywna dynamika nie jest przestrzegana (trzymając gorączki i ogólnego stanu pacjenta nie jest coraz lepiej, tam i inne objawy), lekarz najprawdopodobniej zastąpi lek na inny lek o podobnym działaniu, ale z innym aktywnym substancja w kompozycji. Może być konieczna rewizja samej przyczyny prowokacji choroby. Po przedłużonym leczeniu antybiotykami, w przybliżeniu po upływie siedmiu do dziesięciu dni od przyjęcia, należy pić leki przeciwgrzybicze. Takie podejście do leczenia pozwala uniknąć wielu chorób grzybiczych, w tym zapalenia krtani o tej genezie. Korzystnie, diagnozując tę chorobę i ustalając patogen, pacjentowi przepisuje się antybiotyk o szerokim zakresie działania, który należy do grupy b-laktamowej. Obejmuje leki skierowane na penicyliny, makrolidy, cefalosporyny lub linkozamidy. Leki z tej grupy mają właściwości przeciwbakteryjne, mechanizm ich działania powstrzymuje tworzenie się ściany komórkowej bakterii (komórkowa synteza pasożyta), bezpośrednio wpływając na rybosom mikroorganizmu. Lek tej grupy jest wysoce terapeutyczny. Standardowy schemat leku: Terapię prowadzi się przez tydzień. Leki stosuje się raz lub dwa razy w ciągu dnia. Ilość podawanego pojedynczej dawki leku jest ściśle indywidualna. Współczesna farmakologia rozwinęła i produkuje leki w dogodnej formie i stężeniu. Innowacyjne leki, na przykład takie jak extensylina i retarpen, mogą utrzymać skuteczność kliniczną do trzech do czterech tygodni, ale w tym przypadku nie ma potrzeby częstego przyjmowania tych leków. Ekstensylinę wstrzykuje się do organizmu pacjenta jedynie domięśniowo (wstrzyknięcia dożylne są kategorycznie niedopuszczalne). Jeśli zalecenie lekarza wymaga dwóch wstrzyknięć w ciągu dnia, wstrzyknięcia są wykonywane w dwóch różnych pośladkach. Dla dzieci w wieku poniżej 12 lat dawka leku wynosi 0,6 miliona jednostek. Lek podaje się codziennie lub raz na trzy dni. Harmonogram przyjęcia jest wskazany w zależności od ciężkości choroby. Lekarz prowadzący może zdecydować się na wejście i 1,2 miliona jednostek, ale w odstępie dwóch do czterech tygodni. Dawka dorosłego pacjenta jest dwukrotnie wyższa i wynosi 1,2 miliona jednostek, jeden - dwa razy dziennie. Lek wstrzykiwany jest raz w tygodniu. Nie zaleca się przepisywania ekstensyliny o zwiększonej wrażliwości ciała pacjenta na jego składniki, a także jeśli w wywiadzie pacjenta występuje astma oskrzelowa lub katar sienny. Semisyntetyczne związki chemiczne cefalosporyny doskonale rozpraszają się w komórkach i działają dobrze w połączeniu z penicylinami. Cefalosporyny mają wysoką zdolność penetrującą, co umożliwia pokonanie bariery krew-mózg bez specjalnego wysiłku. Leki z tej grupy podaje się wraz z ciałem pacjenta zarówno domięśniowo, jak i dożylnie, rozprowadzając przepisaną dawkę dzienną dla dwóch dawek. Cefalosporyny obejmują cefepim, cefoperazon, ceftriakson, medocef, ceftazydym, cefotaksym. Jeśli pacjent nie toleruje leków związanych z antybiotykami ß-laktamowymi, zostanie przepisany lek należący do makrolidów. Leki te są produktem rozwoju różnych specjalnych bakterii lub niższych grzybów, które są zjednoczone przez tę samą nazwę, co actinomycetes. W rezultacie otrzymujemy leki przeciwbakteryjne o rozszerzonym spektrum działania. Najbardziej znanym lekiem z tej grupy jest erytromycyna. Antybiotykowa erytromycyna jest podawana doustnie w postaci tabletek lub kapsułek. Dla osoby dorosłej przepisana jest dawka 0,25 g na pojedynczą dawkę, w trudnych przypadkach dawkę można podwoić. Lek podaje się w odstępach od czterech do sześciu godzin, korzystnie półtorej godziny przed spodziewanym posiłkiem. Maksymalna pojedyncza dawka leku wynosi 0,5 g, dzienna dawka wynosi 2 g. W przypadku dzieci, które nie osiągnęły jeszcze wieku 14 lat, dawka dzienna jest obliczana na podstawie 20 do 40 mg na kilogram masy ciała dziecka, podzielonej na cztery dawki dzienne. Ciało ludzkie jest indywidualne i ma inną wrażliwość na różne substancje i związki chemiczne. Są też tacy, którzy nie tolerują leków przeciwbakteryjnych grup b-laktamów i makrolidów. W takim przypadku pacjentowi przypisuje się leki drugiego stopnia związane z linkozamidami (produkty naturalne) lub ich półsyntetycznymi analogami - klindamycyny. Lincosamidy doskonale reagują na paciorkowce i gronkowce. Do tej grupy należą: linkomycyna, wagicyna, dalacyna, dalacyna C, klindamycyna, klindacyna. Linkomycyna jest zalecana do przyjmowania pół godziny - na godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po zakończeniu. Kapsułki lub tabletki nie dzielą się, lecz połykają w całości razem ze znaczną objętością wody. Dzieci w wieku od sześciu do 14 lat, a ich masa ciała przekracza 25 kg, dzienna dawka jest przepisywana w wysokości 30 mg na kilogram wagi małego pacjenta. Wynik rozłożony jest na kilka etapów, zachowując ten sam interwał. W przypadku poważnej patologii dawkę leku można podwoić. Początkowa dawka dorosłego pacjenta wynosi 0,5 g trzy razy w ciągu dnia. Jeśli rozpoznany zostanie poważny stopień patologii, schemat leczenia zmienia się nieznacznie: 0,5 g cztery razy dziennie w równych odstępach. Czas trwania leczenia od tygodnia do trzech. Jeśli pacjent cierpi na niewydolność nerek, korekta ilościowa linkomycyny jest obowiązkowa. Lek jest przeciwwskazany w przypadku nadwrażliwości na skład składnika leku, a także poważne naruszenia w wątrobie i / lub nerkach, dzieci w wieku poniżej 6 lat. Clindamycin szybko i całkowicie wchłaniany przez błonę śluzową żołądka, podczas przyjmowania leku nie zależy od czasu żywienia. Pojedyncza dawka dla dorosłych wynosi 0,15 g pobierano przez sześć godzin w przypadku poważnego stadium choroby, dawki zwiększa się do figur od 0,3 do 0,45, dzienna ilość klindamycyny małych pacjentów wynosi od 8 do 25 mg obliczanych kilogram wagi dziecka, podzielony na trzy do czterech przyjęć. Nie zaleca się stosowania w przypadkach nadwrażliwości na składniki leku, noworodków do miesiąca. Ze szczególną ostrożnością wprowadza się w okresie ciąży i karmienia mlekiem matki, z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, miastenią ciężką, zaburzeniami czynności wątroby i / lub nerek, astmą oskrzelową. W związku z leczeniem farmakologicznym zapalenia krtani nie dochodzi do konsensusowego panaceum. W każdym indywidualnym przypadku należy wybrać dokładnie ten lek, który będzie najbardziej optymalny. Istotne dla końcowego wyniku jest dobrze określone dawkowanie i harmonogram przyjmowania leku oraz sposób jego podawania. Efektywnie łącz wszystkie te czynniki tylko z wykwalifikowanym specjalistą. W końcu "niewłaściwy" lek może nie tylko obniżyć jakość oczekiwanego wyniku, ale może również wyrządzić znaczną szkodę zdrowiu pacjenta. Długotrwałe siebie może prowadzić do trwałego odbioru określonych czynników chorobotwórczych, antybiotyki, które mogą w znacznym stopniu komplikują dalszej obróbce, a także powodować rozwój dysbioza w jelitach. Do chwili obecnej pojawiły się miejscowe antybiotyki w postaci aerozoli, które są skuteczne, łatwe w użyciu, a ze względu na efekty lokalne nie prowadzą do negatywnych zmian w innych narządach i układach ciała pacjenta. Jednym z tych leków jest bioparoks. Dysza inhalatora bioparoksu jest wstrzykiwana do jamy ustnej i cztery kliknięcia są nakładane na kapelusz (cztery dawki) - jest to kwota zwykle przepisywana dla dorosłych i nastolatków, którzy osiągnęli już wiek 12 lat. Dla dzieci w wieku powyżej 2,5 roku, ale jeszcze nie osiągniętych 14, spryskaj zapalenie krtani jedną lub dwiema dawkami. Aby osiągnąć maksymalny efekt, po wprowadzeniu leku, najlepiej 20 minut nic do jedzenia i picia. Czas trwania leczenia wynosi siedem dni. Przeciwwskazane stosowanie bioparoksu, jeśli pacjent ma zwiększoną indywidualną wrażliwość na składniki leku, jeśli ma tendencję do reakcji alergicznych. W przypadku przypadkowego rozpylenia leku w oku, należy przepłukać oko organicznie w dużej ilości czystej wody, a następnie zgłosić się do okulisty w celu przeprowadzenia badania. Leczenie przewlekłego zapalenia krtani antybiotykami Poradzić sobie z ospały przez długi czas może tylko zapalenie krtani kompleksowej terapii, w tym nie tylko leki, ale leczenie fizjoterapia, którego celem jest wyeliminowanie przyczyny choroby, przywrócenie i wzmocnienie obronne organizmu. Kompleksowa terapia obejmuje leczenie przewlekłego zapalenia krtani antybiotykami, które są reprezentowane na współczesnym rynku farmakologicznym w szerokim zakresie, w różnych formach uwalniania. W okresie leczenia nawadnianie błony śluzowej krtani stosuje się również w roztworach przeciwzapalnych, przeciwwirusowych i przeciwbakteryjnych. Zastosowane antybiotyki na bazie oleju i alkoholu, które smarują, dezynfekują śluzówkę gardła. W roli terapii podtrzymującej, inhalacje okazały się dobrze. Bardzo skuteczne okazały się w przypadkach hipertroficznego typu chronicznego przecieku, preparaty aerozolowe leków na bazie steroidów w połączeniu z antybiotykami. Na tle tego preparatu nie redundantnych udokumentowane procedury fizjoterapeutyczne: techniki ultradźwięków i chorób gardła fonoforeza, który przeprowadza się z użyciem związków chemicznych kortykosteroid. Dopiero po wyeliminowaniu stan zapalny, dalszej opieki dla pacjentów po otolaryngologa zakłada fonoped - nauczyciel mowy i śpiewu, a po długim pacjentów choroba nie jest zbędny, aby przejść kurs gimnastyka dla więzadeł. Terapia zapalenia krtani ma na celu wyeliminowanie stanu zapalnego, czyli tego, co robi antybiotyk. Równocześnie aktywacja przepływu krwi w obszarze problemowym, normalizacja procesów metabolicznych w tkankach krtani. Aby to zrobić, można zalecić UUF-induktotermię i technikę terapii prądami impulsowymi lub - jak to nazywają lekarze - przeprowadzić darsonwalizację. Sprawdzone i błotne aplikacje obszaru gardła (temperatura 40 ° C). Terapeutyczny kurs terapii błotnej obejmuje co najmniej dziesięć sesji po dziesięć minut. Podczas diagnozowania rozproszonej postaci przewlekłego zapalenia krtani terapia jest prowadzona w warunkach szpitalnych. Przy pewnym wzorze choroby istnieje potrzeba interwencji chirurgicznej, z wycięciem obszaru hiperplazji. Operacja wykonywana jest pod specjalnym mikroskopem. Taki pacjent musi przejść pełne badanie dwa razy w roku, ponieważ ta postać choroby jest stanem przedrakowym. Antybiotyki na zapalenie tchawicy i zapalenie krtani Antybiotyki na zapalenie tchawicy i zapalenie krtani są przepisywane przez lekarza tylko wtedy, gdy patogeny są patogenami wywoływanymi przez patogenne szczepy bakterii. Przede wszystkim przypisywane są efekty lokalne. Taki lek można nazwać lekiem nowej generacji, produkowanym w postaci aerozolu - bioparoksu. Butelka jest łatwa w użyciu i nie wymaga dodatkowej wiedzy. Nawadnianie odbywa się w jamie ustnej, a więc w razie potrzeby i w kanałach nosowych. Lekarz prowadzący może przepisać antybiotyki w przypadku długotrwałej patologii obecnej, gdy wystąpi zaostrzenie lub inne choroby, na przykład zapalenie zatok, zapalenie migdałków lub zapalenie ucha. W takiej sytuacji odpowiednia jest azytromycyna, która jest dopuszczona do stosowania nawet u niemowląt, a także innych leków z grupy makrolidów. Azytromycyna jest podawana doustnie raz dziennie przez godzinę - półtorej godziny przed posiłkami lub dwie godziny po posiłku. Początkowa dawka osoby dorosłej wynosi 0,5 g, następne cztery dni - 0,25 g. Dawka oczywiście wynosi 1,5 g. Przeciwwskazania do azytromycyny obejmują zwiększoną wrażliwość na antybiotyki makrolidowe. Ze szczególną ostrożnością lek ten powinien być przepisywany w przypadku ciężkiej postaci niewydolności wątroby i nerek, z tendencją do reakcji alergicznych podczas ciąży i laktacji. [5], [6], [7], [8], [9] Antybiotyki w ostrym zapaleniu krtani Często SARS, z niewystarczającym leczeniem, może rozwinąć się w ostrą postać zapalenia krtani. Ten przebieg choroby wymaga nagłego leczenia i leżenia w łóżku dla pacjenta. Terapia terapeutyczna obejmuje antybiotyki w ostrym zapaleniu krtani, minimalizację aktywności mowy: lepiej jest w ogóle milczeć i jeśli istnieje wyraźna potrzeba mówienia cicho, bez napięcia, przy wydechu. W okresie choroby należy wykluczyć dietę z ostrych pokarmów, nie spożywać zbyt gorących lub nadmiernie zimnych posiłków i napojów. Nie spożywaj alkoholu i nikotyny. Wysoką skuteczność leczenia w ostrej postaci zapalenia krtani można uzyskać tylko poprzez kompleksowe leczenie: Aby rozcieńczyć bardzo gęstą plwocinę, lekarz zazwyczaj przepisuje takie leki, jak: tussin, ACTS-long, mucaltin, solvine, stoptussin, flumucil, bromhexine. Początkowy harmonogram przyjmowania leku to jedna tabletka dziennie. Aby zmiękczyć i usunąć suchość błony śluzowej krtani, bardzo dobrze będzie pić alkaliczną wodę mineralną, na przykład Borjomi. Vodichku temperatura w pokoju do picia, można rozcieńczyć 1: 1 z mlekiem. Pomoc i alkohol na krtani (alkohol rozcieńczony 1: 1 wodą, aby zapobiec oparzeniu skóry). Skuteczne będą i tynki musztardowe umieszczone na klatce piersiowej i mięśniach łydek. Inhalacje z olejkami smakowymi. Gorące kąpiele stóp z musztardą. Nie rób tego z takim obrazem choroby i bez antybiotyków. W tej sytuacji leki są przepisywane zarówno do działania lokalnego, jak i systemowego. Preparaty do stosowania miejscowego przypisuje się głównie w postaci aerozoli, na przykład bioparoksu. Zaleta tej formy aplikacji: lek, rozpylone, drobno rozproszone krople równomiernie pokrywają całą dotkniętą powierzchnię, uzyskuje się bezpośredni bezpośredni kontakt substancji czynnej i czynnika sprawczego choroby, obserwuje się głęboką penetrację do tkanki. Lokalne zastosowanie nowoczesnych antybiotyków pozwala uniknąć pojawienia się oporności patogennej mikroflory na preparat leczniczy, a także rozwój dysbiozy jelitowej. Leki o działaniu ogólnoustrojowym są przypisywane różnym formom uwalniania: mogą to być tabletki podawane doustnie, a także roztwory do wstrzyknięć domięśniowych i dożylnych. Używane leki, głównie penicylina i grupa cefalosporyn. Jeżeli w protokole leczenia ostrego zapalenia krtani stosowano antybiotyk o działaniu ogólnoustrojowym, po zakończeniu leczenia konieczne jest picie leków, które pozwalają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej, która została zakłócona działaniem substancji czynnej leku. Na tym tle znaczące korzyści przynosi antybiotyk o działaniu lokalnym. Ale tylko specjalista może, po otrzymaniu ogólnego obrazu patologii, wyznaczyć "właściwy" lek i podjąć decyzję o potrzebie zastosowania lokalnego lub systemowego. [10], [11], [12], [13], [14] Co to jest antybiotyk na zapalenie krtani? Krtani są różne przyczyny, ale tylko wtedy, gdy przyczyną choroby jest infekcja w organizmie (np błonicy, kiłę, gruźlicę) polega na wprowadzeniu do protokołu terapeutycznego w odniesieniu do antybiotyków, leków. Leki te są podstawą leczenia. Jaki więc antybiotyk z zapaleniem krtani? Wszakże wprowadzenie takich leków powinno być traktowane z najwyższą ostrożnością, zwłaszcza, że tylko znając czynnik sprawczy choroby, można wyznaczyć odpowiedni lek. Pacjenci często zastanawiają się, dlaczego po wypiciu drogiego silnego antybiotyku nie uzyskano pożądanego rezultatu, a skorygowane niedrogie lekarstwo okazało się skuteczne. Jaki jest tego powód? Brak efektywności w pierwszym przypadku uzyskano nie dlatego, że drogi lek jest "zły", ale po prostu jest on, najprawdopodobniej, zaprojektowany do "walki" z innym patogenem. Istnieje niewłaściwy wybór leku. Dzisiaj bioparoks lub imudon jest dziś szeroko stosowany. Leki te można stosować w połączeniu z innymi antybiotykami (np. Działanie ogólnoustrojowe). Imudon jest tabletką resorpcyjną przepisaną pacjentom w wieku powyżej trzech lat. Pozwolić na przyjmowanie do ośmiu tabletek dziennie w odstępach od dwóch do trzech godzin. Czas trwania leczenia - dziesięć dni. Aby usunąć objawy bólu, otolaryngolog może przypisać pacjentowi płukanie szóstej klatki piersiowej. A także inne leki antybiotyczne mogą być stosowane w złożonej terapii: Leki grupy penicyliny: ampicylina, oksacylina, tikarcylina, piperacylina, karbenicylina, amoksycylina, azlocylina. Preparaty grupy cefalosporyn: ceftriakson, cefpirom, aksetin, cefotaksym, cefpodoksym, cefepim, cefiksymu, zinatsef, ceftazydym, ceftibuten, ceftazydym, tsefodizim, cefetamet. Preparaty z grupy fluorochinolonowej: lewoflaksacyna, sparfloksacyna, ofloksacyna, cyprofloksacyna, moksyfloksacyna. Preparaty z grupy makrolitycznej: sumamed, erytromycyna, azytromycyna, klarytromycyna. Prawidłowo podnieść leczenie może tylko lekarz, ponieważ antybiotyki są wyznaczane ściśle indywidualnie, w zależności od "prowokatora" choroby i nasilenia patologii. Antybiotyki na zapalenie krtani u dzieci Choroby Catarrhal dotykają dzieci wystarczająco często i prawidłowo diagnozowane, wraz z odpowiednim leczeniem, jest obietnicą nie tylko szybkiego powrotu do zdrowia małego pacjenta, ale także stanu jego zdrowia w przyszłości. Nie jest tajemnicą, że często lecząc jedną chorobę, atakuje się wszystkie systemy i narządy ciała dziecka. Silne antybiotyki o działaniu układowym "biją" pracę wątroby, trzustki i tak dalej. Dlatego po wyleczeniu nieżytowej choroby konieczne jest wprowadzenie leczenia podtrzymującego, na przykład wątroby. Dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas przyjmowania jakichkolwiek leków, w tym antybiotyków. Nie ma potrzeby narażać życia i zdrowia małego człowieka na ryzyko, przepisując takie leki samemu. Antybiotyki na zapalenie krtani u dzieci powinny być przypisane tylko pediatrowi i dopiero po badaniu i badaniu dziecka. Przy przepisywaniu leków bierze się pod uwagę: zarówno analizę moczu, stopień zatrucia organizmu, czas trwania choroby, jak i obecność innych chorób w anamnezie dziecka. Jeśli czynnikiem wywołującym chorobę jest wirus, to antybiotyki nie są stosowane w terapii terapeutycznej - nie są skuteczne, odpowiednie są leki przeciwwirusowe. Jeśli agresor jest bakterią chorobotwórczą, to jest praca nad antybiotykami. Korzystnie stosuje się antybiotyki zapalenie u dzieci augmentin, amoksiklav (penicyliny), syropy i tabletkowana postać odbioru - tsefadoks i cefiksym, zastrzyki - FORTUM ceftriakson, cefotaksym (cefalosporyny), jak i klarytromycyna, sumamed, macrofoams, azitro Sandoz (makrolidy ). Prawidłowo przepisane leczenie przyniesie dziecku ulgę następnego dnia, a zauważalny efekt można zaobserwować po dwóch do trzech dni. Nie wolno lekceważyć "choroby nieżytowej", czekającej na samodzielne radzenie sobie z ciałem. Dla dziecka może to być niebezpieczne. Istnieje realna groźba uduszenia, która może doprowadzić do śmierci małego człowieka. [15], [16], [17], [18] Antybiotyki na zapalenie krtani u dorosłych Okres zawilgocenia i zimna - w tym czasie dość trudno jest "poślizgnąć się" bez wywołania choroby. I często SARS, "przeniesiony na stopy", odradza się w innych chorobach górnych dróg oddechowych, często zdiagnozowanych i zapaleniu krtani. Przede wszystkim przechodzi w formie ostrej i stopniowo, jeśli choroba nie została w pełni wyleczona lub pacjent otrzymał nie całkiem odpowiednią terapię, patologia przekształca się w chorobę przewlekłą. Antybiotyki na zapalenie krtani u dorosłych są przepisywane przez lekarza - otolaryngologa na tej samej zasadzie, co małe pacjentki. Przede wszystkim konieczne jest zdiagnozowanie patologii i odkrycie głównej przyczyny jej pojawienia się. Dopiero po ustaleniu źródła można mówić o leczeniu: przepisać lub nie przepisywać antybiotyków. Jeśli przyczyna choroby w wirusie - przebieg antybiotyków nic nie da, terapia antywirusowa może być tutaj bardzo pomocna. Jeśli sprawcą jest jeden ze szczepów bakterii, leki antybiotyczne są najważniejszym lekiem w terapii. Współczesna farmakologia ma dość szeroki arsenał leków, które mogą skutecznie radzić sobie z patogenną florą. Jednocześnie, działając lokalnie, ich użycie pozwala równomiernie pokryć cały obszar zmiany, penetrując głębokie warstwy krtani, działając bezpośrednio na "agresora". Taki mechanizm nowej generacji produktów zapewnia nie tylko doskonałe wyniki leczenia, ale także pozwala nie mieć znaczący wpływ na inne systemy ciała pacjenta, pozwala uniknąć wygląd dysbioza i oporności bakterii na antybiotyki. Niektóre leki związane z antybiotykami zostały już wspomniane powyżej, co skutecznie działa na rzecz powstrzymania zapalenia krtani. Przypomnijmy niektóre z najbardziej popularnych w powołaniu: bioparoks sprayu (fuzafugin substancji czynnej), sumamed (azytromycyna), amoxiclav, ceftriakson, antybiotyk Fluimucil-IT. Wszystko może zacząć się od małego przeziębienia i wielu ludzi myśli, że wystarczy, aby podnieść stopy, wypić gorącą herbatę i wszystko przeminie. W przypadku mokrych stóp i lekkiej hipotermii to naprawdę wystarczy. Ale jeśli mówimy o chorobie wywołanej przez szczepy bakterii, to wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane. Nie należy ciągnąć z odniesieniem do wykwalifikowanego specjalisty. Obrzęk krtani może prowadzić do uduszenia i głodzenia tlenu w komórkach mózgowych. Bez pomocy medycznej pacjent może spodziewać się zgonu. Nie kusić losu. Tylko specjalista, który przepisuje "prawidłowe" antybiotyki z zapaleniem krtani, pomoże utrzymać zdrowie, a czasem nawet życie. [19], [20], [21] Uwaga! Aby uprościć postrzeganie informacji, niniejsza instrukcja użycia narkotyku "Antybiotyki na zapalenie krtani" została przetłumaczona i przedstawiona w specjalnej formie na podstawie oficjalnych instrukcji użycia leku w celach medycznych. Przed użyciem przeczytaj adnotację, która przyszła bezpośrednio do dostarczony w celach informacyjnych i nie jest wskazówką do samoleczenia. Potrzebę tego leku, cel schematu leczenia, metody i dawkę leku określa wyłącznie lekarz prowadzący. Samoleczenie jest niebezpieczne dla twojego zdrowia. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors. .
  • 84my41knfq.pages.dev/405
  • 84my41knfq.pages.dev/332
  • 84my41knfq.pages.dev/680
  • 84my41knfq.pages.dev/576
  • 84my41knfq.pages.dev/116
  • 84my41knfq.pages.dev/524
  • 84my41knfq.pages.dev/287
  • 84my41knfq.pages.dev/119
  • 84my41knfq.pages.dev/446
  • 84my41knfq.pages.dev/52
  • 84my41knfq.pages.dev/548
  • 84my41knfq.pages.dev/882
  • 84my41knfq.pages.dev/451
  • 84my41knfq.pages.dev/64
  • 84my41knfq.pages.dev/414

    • antybiotyk na 3 dni